In september 2021 voerde GATE Archaeology een opgraving uit aan de Brugsebaan in Gistel. Verspreid over het terrein werden sporen en vondsten aangetroffen daterend uit de volle/late middeleeuwen tot de nieuwste tijd. Alle sporen bevonden zich op één niveau.

De oudste geattesteerde sporen kunnen geplaatst worden op de overgang van de volle naar de late middeleeuwen (12de-13de eeuw). Ze bevinden zich in het zuiden en oosten van het opgravingsgebied en bestaan uit greppels, paalsporen, een kuil alsook twee poelen. Één van deze structuren is geselecteerd voor verder natuurwetenschappelijk onderzoek. Het landschap rond dit spoor was sterk ontbost ten tijde van de afzetting, al kwamen op een zekere afstand wel bomen voor. In de onmiddellijke omgeving van de kuil lag de nadruk eerder op weiland. De teelt van gewassen wordt gesuggereerd door pollen van graan en mogelijk hennep en macroresten van raapzaad. De akkers lagen niet noodzakelijk in de nabijheid van de kuil. Waarschijnlijk werd het graan wel in de buurt gedorst. Een frequent gebruik als veedrenkplaats is onwaarschijnlijk op basis 
van het diatomeeënspectrum (voorkeur voor matige verontreiniging) en de lage hoeveelheid mestschimmels.

Een tweede, jongere, fase kan geplaatst worden in de laatmiddeleeuwse periode (14de-15de eeuw). Ook voor deze periode zien we een sterk planmatige indeling van het terrein verspreid over alle zones binnen het projectgebied. Het omvat greppels, kuilen, een poel en een waterkuil. Sporen van huisplattegronden werden niet aangetroffen. 1 structuur is geselecteerd voor verder natuurwetenschappelijk onderzoek. De structuur is opgevuld in drogere omstandigheden, zoals blijkt uit de slechtere bewaring van macroresten, pollen en diatomeeën, uit de afwezigheid van kruiden van natte grond en uit het voorkomen van de aerofiele diatomeeënsoort Pinnularia borealis. De analyse van de vulling getuigt van een quasi volledige ontbossing, al kan dit ook een tafonomisch effect zijn door de slechtere bewaring. Gewassen zijn sterk aanwezig, met pollen van graan en boekweit en zaden van vlas, wouw en druif (rozijnen). In combinatie met de resten van akkeronkruiden kunnen we besluiten dat hier in elk geval graan verwerkt werd en waarschijnlijk ook verbouwd werd. De klemtoon lijkt hier minder op weiland en meer op akkerland te liggen in vergelijking met de voorgaande periode. Waar in de vorige fase toch nog wat vondstmateriaal aanwezig was, betreft dit nu zeer lage aantallen. Slechts een 
handvol scherven konden ingezameld worden ondanks een volledige uithaling van alle sporen. 

Het terrein kent een zeer sterk ingrijpen in de Nieuwste tijd (19de - 20ste eeuw) met restanten van vergravingen, puinpakketten en ploegsporen. Ze bevinden zich verspreid over het terrein maar kennen een meer dense aanwezigheid tegen de noordgrens waar tot voor kort bebouwing aanwezig was. Het aanwezige vondstmateriaal in de sporen plaatst ze tussen het tweede kwart van de 20ste eeuw tot de 21ste eeuw (1925-2000).