Aan de Zagersweg in Koolkerke zijn tijdens het archeologisch vooronderzoek en de latere opgraving een neolithische pijlpunt en vijf andere mogelijke lithische artefacten ingezameld. Ze zijn verspreid aangetroffen en maken geen deel uit van vondstclusters. De bodem van het terrein bestond uit pleistocene zanden die te situeren zijn in het mesolithicum, waarop zich vanaf de vroege bronstijd tot de midden-Romeinse tijd veen ontwikkeld heeft. Dit veengebied werd vervolgens, vermoedelijk vanaf de ijzertijd, gradueel doorsneden en plaatselijk weg geërodeerd door getijdegeulen die vervolgens verslibd raakten. Daarna werd gebied door de mens gradueel ingepolderd. Uit het natuurwetenschappelijk onderzoek blijkt dat het terrein tot in de middeleeuwen waarschijnlijk te nat is geweest voor permanente bewoning. De resultaten van het onderzoek tonen dus aan dat er geen archeologische site aanwezig is op het terrein zelf. De aangetroffen lithische artefacten bevinden zich namelijk in bodemlagen die zich na de vroege bronstijd ontwikkeld hebben. Bijgevolg zijn de vondsten niet meer in situ. Ze kunnen wel een indicatie zijn dat tijdens het neolithicum menselijke aanwezig was in de ruimere omgeving. Het natuurwetenschappelijk onderzoek toonde daarnaast aan dat er tijdens de bronstijd en de Romeinse tijd wel akkerbouwactiviteiten waren in de omgeving. Mogelijk vonden deze vooral plaats op de hoger gelegen delen in de omgeving. Bewijzen voor menselijke aanwezigheid tijdens de steentijd en de latere perioden op de site zelf zijn namelijk niet aangetroffen.