Binnen het onderzoeksgebied kwamen enkele laatmiddeleeuwse sporen aan het licht die wijzen op een perceelsindeling. Een sleutelgatvormig spoor wijst op de aanwezigheid van een kleine geïsoleerde veldoven of een houtskoolmeiler. 

Voor wat de Eerste Wereldoorlog betreft heeft de opgraving, gekoppeld aan de reeds gekende informatie, toegelaten inzicht te verkrijgen in de aard en inrichting van de versterking en het Commonwealth kampement. Het onderzoeksgebied ligt van bij het begin van de oorlog op geruime afstand achter de geallieerde linies en ligt op circa 4,8 kilometer achter de frontlijn bij Wijtschate. Als gevolg van de Derde Slag om Ieper tussen juli en oktober 1917 komt het projectgebied steeds verder in het Britse achterland te liggen. Aan het einde van de Derde Slag om Ieper ligt het projectgebied 9,5 kilometer achter de geallieerde frontlijn. Tijdens de Slag om Mesen nadert het front opnieuw het projectgebied tot op slechts anderhalve kilometer. 

Zoals uit de desktopstudie van de luchtfoto͛'s en loopgravenkaarten blijkt bestond het kamp, één van de Drigade headquarters in De Klijte, in eerste instantie (1916) uit een prikkeldraadversperring en enkele geconcentreerde zogenaamde Bell Tents onmiddellijk ten westen ervan. Later, in de loop van 1916 of 1917, werden er nog enkele houten barakken opgericht in het zuidelijke deel van het onderzoeksgebied onmiddellijk langs de huidige Reningelststraat. Het kampement blijft in ieder geval in gebruik tot het Duitse lenteoffensief van 1918. Van de eigenlijke prikkeldraadversperring werden met uitzondering van één smalle greppel en enkele prikkeldraad-profielen, er geen archeologische sporen van teruggevonden. Een opvallende lege strook met een breedte van ongeveer 10m komt wel perfect overeen met de op de luchtfoto's zichtbare versterking. Onmiddellijk ten westen van de lege strook (prikkeldraadversperring) en waar in 1916 Bell Tents werden opgericht, werden een 50-tal geclusterde afvalkuilen aangetroffen. In de afvalkuilen werden dan ook heel wat mobiele vondsten gerecupereerd die inzicht verschaffen in het dagelijkse leven binnen het kampement.
Binnen de eigenlijke prikkeldraadversterking kwam onmiddellijk ten westen van de huidige Reningelststraat een gedeelte van een verbindingsloopgraaf aan het licht die wellicht zorgde voor de communicatie tussen het hoofdkwartier ten oosten en een niet nader te bepalen structuur in ten noordwesten ervan. Eventueel kan gedacht worden aan de aanwezigheid van een ondergrondse dugout, maar hiervoor zijn geen aanwijzingen aangetroffen. In de zuidoostelijke hoek kwamen de paalsporen van minstens één ruime barak of loods aan het licht met een grootte van ca. 20x10m. In een ruime granaatinslag of afvalkuil binnen de contouren van de loods werden verschillende hand- , geweer-, enkele mortiergranaten, maar ook heel wat mobiele vondsten afkomstig van standaarduitrusting zoals gasmasker, gespen van de P08 Webbing Equipment en dergelijke meer aan het licht. Mogelijk kan de barak/loods dan ook wijzen op een plaatselijke depot van uitrusting en munitie. 

In tegenstelling tot wat werd gehoopt, werden er binnen het kampement geen onmiddellijke aanwijzingen aangetroffen voor de aanwezigheid van bepaalde militaire eenheden (regimenten of bataljons).