Naar aanleiding van de aanleg van een bufferbekken, werd er een landschappelijk bodemonderzoek en een proefsleuvenonderzoek uitgevoerd.

Tijdens het landschappelijk bodemonderzoek werd de aanwezigheid van AC-profielen en matig slecht bewaarde podzolrestanten (AB- en BC-horizonten) in de hele zone aangetoond. Deze profielen wezen op een zekere diepe antropogene bewerking (plaggen) van het terrein waarbij tenminste 
oppervlakkige sporen en vondsten (zoals steentijdvondsten) zijn verdwenen of uit context zijn gebracht. De kans om ruimtelijk intacte in situ vindplaatsen uit de steentijdperiode terug te vinden binnen het plangebied was klein.

Op basis van het proefsleuvenonderzoek kunnen we stellen dat het terrein nagenoeg archeologisch leeg is. Er werden slechts vier sporen aangetroffen: drie greppels en één kuil, mogelijk bedoeld als ontginning. De aangetroffen antropogene sporen konden niet gedateerd worden, maar hun aard doet vermoeden dat deze eerder een recentere ouderdom hebben. Daarnaast werden het merendeel van de sporen aangetroffen in een zone dat in de 18de eeuw bebost was, waardoor vermoed wordt dat pas na ontbossing deze sporen ontstaan zijn. Andere archeologisch relevante vindplaatsen werden niet aangetroffen. Mogelijk is het terrein lange tijd niet interessant of bewoonbaar geweest door enerzijds actieve estuariene processen en anderzijds een hoge grondwaterstand. De greppels dienen mogelijk om het terrein te draineren. De grond werd pas intensief in gebruik genomen na het aanbrengen van een plaggendek.