Het onderzoek leverde belangrijke resultaten op van zowel de laatmiddeleeuwse omwalling als de 16de-eeuwse omwalling ter hoogte van de Begijnenpoort. Van noord naar zuid werden put 4 en 5 uitgegraven op een geheel van muren met verschillende verbouwingsfasen, die verband hielden met de laatmiddeleeuwse Begijnenpoort, waarvan de doorgang in historische teksten gekend was als het Begijnenhol. Net voor de bouw van de gebastioneerde omwalling van 1542 waren bouwplannen voorhanden om deze kleinere poort te vergroten naar een volwaardige poort en te voorzien van een riool. Deze grotere poort werd niet gerealiseerd, maar voorbereidende constructies kunnen hiervan zijn vastgesteld. In put 7 werd de achterzijde van de 16de-eeuwse stadsmuur vrij gelegd, waarbij een gewelfd waterkanaal doorheen het massief van de 16de-eeuwse stadsmuur ging. Dit riool kon gevolgd worden vanaf put 5. Verder naar het zuiden toonde put 1 de aansluiting van de 16de-eeuwse stadsmuur en bastion ‘Begijnenpoort’. Ook in put 6 en put 3 werden delen van de flank van dit bastion aangetroffen. Het muurwerk bleek diep afgebroken tot juist boven de typische getrapte bakstenen funderingsvoet. Nog verder naar het zuiden werd ook in put 8 ook nog de goed bewaarde buitenboordgrachtmuur (contrescarp) van de zuidelijke stadsmuur aangetroffen. Deze bleef hoger bewaard en heeft na de afbraak ten voordele van de citadel nog even als scheidingsmuur tussen stad en citadel betekenis gehad.