Op basis van het landschappelijk booronderzoek kon geconcludeerd worden dat de verwachting naar steentijdarcheologie zeer laag is in het gebied (zone III, Gardebaan). Op de akker zijn, behalve in de noordwestelijke hoek waar boring 1 werd uitgevoerd, geen sporen van erosie of colluvium aangetroffen en er werden geen begraven bodems gedetecteerd. De leemafzettingen zijn bijgevolg, net als de zand- en kleiafzettingen, in situ, wat betekent dat het huidig oppervlak ook het steentijdoppervlak is en eventuele archeologische sites zeer ondiep kunnen zitten. In tegendeel tot wat op basis van de informatie van de bodemkaart mogelijk werd geacht, zullen geen steentijdsites onder het kleiig substraat te vinden zijn.

Tijdens het proefsleuvenonderzoek bleek zone I ter hoogte van de Gudstraat nagenoeg volledig verstoord te zijn.

Het onderzoek op de terreinen in zone II (Koning Albertstraat) en zone III (Gardebaan) leverde sporen op van hopteelt. 
Op het terrein aan de Koning Albertstraat zijn deze restanten vermoedelijk afkomstig van een vrij kortstondig gebeuren. Er werden een zestal rijen met hopstaken waargenomen (59 hopstaken in totaal) die vermoedelijk tot eenzelfde fase hebben behoord. De tussenafstand van de paaltjes is gemiddeld 2 m, zowel op de lengte- als de breedteassen. De tussenafstand kan plaatselijk iets groter of kleiner zijn. Het gaat om één type van staken, namelijk vrij dunne aangescherpte paaltjes die in de grond zijn geklopt tot ca. 70 cm onder het huidige maaiveld. Het terrein is gelegen in een vrij drassige zone. Op basis van een scherfje Westerwald kunnen de sporen ten vroegste vanaf 1580 dateren. 
Ook op de terreinen aan de Gardebaan kwamen sporen van hopteelt aan het licht. Hier werden minstens 11 staakrijen met hopstaken (100 in totaal) waargenomen, alsook enkele kuilen. Er zijn twee verschillende staaktypes te onderscheiden. Het is niet duidelijk of dit verschil in uitzicht te maken heeft met de functie van de paal of eerder als een fase-gebonden kenmerk moet gezien worden. Het eerste staaktype kan vanaf 1600 gesitueerd worden, het tweede staaktype vanaf 1750. Het materiaal uit de kuilen dateert ten vroegste uit de late 17de eeuw. Gezien een aantal staakrijen elkaar lijken te overlappen, kan verondersteld worden dat er meerdere fasen aanwezig zijn geweest. 

Ten slotte zijn nog enkele middeleeuwse off site afwateringsgreppels geregistreerd, in zone II aan de Koning Albertstraat. Sporen uit oudere periodes ontbreken volledig.