De uitgevoerde boringen tonen geen intact bewaarde bodem, maar duiden op een afgetopte bodemopbouw binnen het plangebied. Op basis van het landschappelijk bodemonderzoek kan worden gesteld dat de huidige bodemopbouw, graad van bewaring en bodemontwikkeling zorgen voor een lage trefkans wat betreft de aanwezigheid van een mogelijke steentijd artefactensite.

Tijdens het proefsleuvenonderzoek werden binnen het projectgebied een reeks grachten, kuilen, greppels en paalsporen aangetroffen. De afbakening en interpretatie van de sporen werd echter bemoeilijkt door de slechte leesbaarheid van de bodem. De bodemtextuur en hoge grondwaterstand hebben namelijk voor een slechte ontwikkeling en bewaringstoestand van de bodemopbouw gezorgd.
Vermoed wordt dat de aangetroffen grachten dienden als perceelsgrachten, aangezien ze eenzelfde uiterlijk, grootte en oriëntatie hebben. Deze vaststelling wordt bevestigd bij het raadplegen van de Popp-kaart uit 1842-1879.7 De grachten stemmen overeen met de perceelsgrenzen die teruggaan tot het midden van de 19de eeuw. Twee steengoedvondsten, aangetroffen in de bovenste laag van enkele grachtsegmenten, kunnen deze datering mogelijk vroeger plaatsen.

Naast de perceelsgrachten wordt de site gekenmerkt door een eerder lage sporen- en vondstendensiteit. Echter konden binnen het plangebied twee zones worden onderscheiden waar er een densere sporenconcentratie aanwezig was. Het gaat om een zone in het noordwesten en noordoosten van het projectgebied. In de noordwestelijke zone kunnen de sporen op basis van het aangetroffen vondstenmateriaal gedateerd worden in de metaaltijden en de middeleeuwen. In de noordoostelijke zone kunnen de greppels waarschijnlijk gedateerd worden in de Romeinse periode. Nog binnen deze zone kan laag L117, gekenmerkt door een donker blauwig zwart en donker bruin gevlekte vulling rijk aan houtskool en fragmenten verbrande leem, in de middeleeuwen worden geplaatst.
De lage densiteit aan sporen en vondsten doet vermoeden dat het binnen het plangebied eerder gaat om een off-site fenomeen waarbij het lijkt dat hier de rand van de verder noordwaarts gelegen archeologische site werd aangesneden. Zo werd in het verleden reeds een uitgestrekt historisch cultuurlandschap aangetroffen met resten van bewoning en begraving vanaf de metaaltijden. Binnen het plangebied lijkt dit op het eerste zicht iets minder het geval te zijn en bevindt het onderzoeksgebied zich mogelijk op de rand van de voornoemde archeologische vindplaats. Desalniettemin hebben de aangetroffen sporen en vondsten een hoge archeologische waarde, net om de grenzen van deze vindplaats beter in kaart te kunnen brengen.