Naar aanleiding van de realisatie van een verkaveling werd er een landschappelijk bodemonderzoek en een proefsleuvenonderzoek uitgevoerd.

De landschappelijke boringen toonden aan dat er in het verleden wel sprake is geweest van de aanwezigheid van een podzolbodem, maar dat die vrijwel volledig was opgenomen in de bouwlaag. Vermits er geen begraven bodemprofiel aangetroffen werd in de boringen en de bodem zo sterk afgetopt is dat het verwachte podzolprofiel nagenoeg verdwenen is, is de kans op het aantreffen van een goed bewaarde steentijdartefactensite klein.

Het oudste spoor dat bij het proefsleuvenonderzoek werd aangetroffen is een landweg die vermoedelijk al voor midden van de 18de eeuw de heide doorkruiste.

De heide werd ontgonnen in het derde kwart van de 19de eeuw, waarbij het terrein in gereedheid werd gebracht voor bosbouw. De sporen van deze voorbereidingen zijn op het terrein tastbaar bewaard in de vorm van parallelle grondbewerkingsstroken, kleine paalkuiltjes en/of spitsporen en een landweg die dezelfde oriëntatie aanhoudt als de grondbewerkingsstroken. Spitstroken uit de ontginningsperiode tonen aan dat de geplande bosbouw in de 19de eeuw gepaard ging met grootschalige voorbereidende grondwerken. Het omzetten van heidegebieden in bos kadert in de 19de eeuwse visie om het heidelandschap te stabiliseren en ontginnen, en om hout te voorzien, onder meer voor de mijnbouw.
In de loop van de 20ste eeuw werd het bos gerooid en verscheen bebouwing op het terrein. Alle sporen die niet tot de ontginningsfase horen, behoren tot deze recente bewoningsfase. Met uitzondering van de oude landweg zijn er geen sporen aangetroffen die ouder zijn dan het derde kwart van de 19de eeuw.
Dat de podzol omgezet wordt in een akkerlaag kan slechts een gedeeltelijke verklaring bieden voor het ontbreken van oudere sporen. De akkerlaag is gemiddeld slechts 30 cm dik en de meeste sites in Vlaanderen bevinden zich vandaag onder een akkerdek. Het ontbreken van ingegraven paalkuilen of andere diepere sporen die gepaard gaan met een permanente nederzetting moet daarom wijzen op de afwezigheid van een langdurig bewoonde site in het verleden. In dat verband dient ook opgemerkt dat er ook geen vondsten werden aangetroffen die zouden kunnen wijzen op een oudere menselijke aanwezigheid in het verleden.

Er wordt geen kenniswinst verwacht bij verder onderzoek.