Tijdens het onderzoek kon vastgesteld worden dat in het oostelijke deel geen waardevol archeologisch erfgoed aanwezig was. In de westelijke onderzoekshelft bevonden zich wel meerdere zones met waardevolle sporen. Enerzijds gaat het om een spoor uit de ijzertijd met mogelijk ritueel/sacraal karakter. Anderzijds betreft het sporen die in verband gebracht kunnen worden met pottenbakkerijen. Min of meer centraal in de westelijke zone werden enkele sporen waargenomen die wijzen op de aanwezigheid van een erf uit een voorlopig niet nader te bepalen periode.

Vooral in de oostelijke onderzoekshelft was de afwezigheid van duidelijke structuren frappant. Vrijwel alle archeologische sporen in deze zone konden geïnterpreteerd worden als greppels of grachten die slechts een landindelende functie hadden. Algemeen lijkt de oostelijke onderzoekshelft pas vanaf de (volle/late) middeleeuwen een eerste duidelijke invulling gekregen te hebben. Deze was echter beperkt tot een zuiver agrarische functie die tot op heden behouden is gebleven.
In de westelijke onderzoekshelft is de situatie enigszins anders. Op meerdere locaties is ersprake van relevant en waardevol archeologisch erfgoed. Het (voorlopig) oudste spoor bevond zich in het zuidelijke deel en kan algemeen gedateerd worden in de ijzertijd. De precieze functie van het spoor is niet duidelijk. Mogelijk gaat het om een kuil met rituele functie.

Ten noorden van dit spoor waren twee houtskoolmeilers aanwezig. Algemeen wijzen dergelijke sporen op de aanwezigheid van een bebost landschap en kunnen ze gezien worden als off-site fenomenen. In de omgeving dienen dan ook geen bewoningssporen uit dezelfde periode verwacht te worden. Een precieze datering van deze sporen is evenwel niet voorhanden.

In het uiterst noordelijke deel werden dan wel weer indicaties gevonden voor de aanwezigheid van bebouwing. Er bevonden zich een grote, diepe paalkuil met een kleinere paalkuil. Hoewel in het aangelegd kijkvenster geen tegenhangers waargenomen werden, lijkt deze configuratie sterk op een samenhang van een dak- en wanddragende paal en dus op de aanwezigheid van een structuur. Ondanks het aantreffen van een aardewerkfragment is een duidelijke datering van de sporen niet mogelijk. De bleke vulling van de sporen lijkt echter te wijzen op een redelijk hoogoplopende ouderdom. Daarenboven vertoont het grootste spoor in beperkte mate een revolvertaspatroon. Op basis hiervan kan met de nodige voorzichtigheid een datering de Romeinse tijd geponeerd worden. De aanwezigheid hiervan zou kunnen aansluiten bij de grote hoeveelheid Romeinse resten die aan de overzijde van de Kattestraat, tussen deze straat en de Reepstraat, blootgelegd werden.

Tijdens de middeleeuwen lijkt het grootste deel van de westelijke onderzoekshelft – net als de oostelijke – een overwegend agrarische invulling gehad te hebben. Getuige hiervan zijn meerdere greppels en grachten die geïnterpreteerd kunnen worden als perceelbegrenzingen. Een belangrijke uitzondering hierop wordt gevormd door de onregelmatige kuilen met grote hoeveelheden aardewerk die aan de straatkant aanwezig waren. Deze kunnen geïnterpreteerd worden als afvalkuilen waarin pottenbakkersafval gedumpt werd. Op typochronologische gronden kunnen we deze dateren in de 13de eeuw.