Naar aanleiding van de bouw van drie bouwblokken voorzien van een parkeerkelder, werd er een landschappelijk bodemonderzoek en een proefsleuvenonderzoek uitgevoerd.

Uit het landschappelijk onderzoek bleek dat de holocene podzolbodem door landbouwactiviteiten nagenoeg volledig opgenomen was in het akkerdek. Vermits er geen begraven bodemprofiel aangetroffen werd in de boringen en de bodem dermate afgetopt is dat de holocene podzol die zich vormde in de top van de afgezette zanden nagenoeg volledig is opgenomen in de Ap horizont, is de kans op het aantreffen van een goed bewaarde steentijdartefactensite klein.

Bij het proefsleuvenonderzoek werden geen sporen aangetroffen die erop wezen dat de mens zich hier langdurig heeft gevestigd. Sterker nog, er werden geen sporen of vondsten aangetroffen die ouder waren dan de nieuwe tijd.
De sporen die gevonden werden dateren uit de periode dat het huidig akkerdek ontstond of bewerkt werd, namelijk perceelsindelingen in de vorm van grachten of sporen van landbewerking. Het gaat in eerste instantie om twee quasi noord gerichte, licht gebogen, smalle grachten die dateren uit de periode van de ontginning en die gelijkaardige oriëntatie volgen als de percelen op de kaart van Degault die dateert van 1786. Uit een volgende fase dateren een aantal onregelmatig gespreide sporen die op basis van hun vulling en stratigrafische positie in verband konden worden gebracht met de bewerking van de oudst bewaarde homogene akkerlaag. In een derde fase werd de grond ingedeeld in velden met regelmatige afmetingen. Daarbij groef men dubbele grachten op regelmatige afstanden. Een overeenkomstige indeling in percelen is niet terug te vinden op de geconsulteerde cartografische bronnen. Wel is de gekozen oriëntatie tevens een hoofdrichting van de perceelsoriëntatie op de Atlas der Buurtwegen en de topografische kaart van 1873.
De weinige scherven die werden aangetroffen zijn scherven rood aardewerk die met de bemesting over het land werden verspreid en die aantonen dat de oudst bewaarde homogene akkerlaag nog in de eerste helft van de 18de eeuw of later werd bewerkt.
Het onderzoek leverde argumenten dat de ontginning die leidde tot de vorming van het huidige akkerdek, in de nieuwe tijd te situeren is. Er zijn geen indicaties voor een datering voor de 18de eeuw.
De ontginning van het terrein en de aanwezige grachtenstelsel voor de inrichting ervan in de loop van de nieuwe en nieuwste tijd werden voldoende belicht bij het proefsleuvenonderzoek. Er wordt geen kenniswinst verwacht bij verder archeologisch onderzoek