Door middel van het landschappelijk booronderzoek kon vastgesteld worden dat enkel in het noordwestelijke deel van het projectgebied sprake was van een voldoende goede bodembewaring om potentieel te hebben voor de bewaring van steentijd artefactensites. In het zuidelijke deel kon een ernstige verstoring van de bodem vastgesteld worden, waardoor de algemene verwachting voor archeologisch erfgoed drastisch bijgesteld kon worden.

Binnen de zone met een goede bodembewaring werd een bijkomend verkennend archeologisch booronderzoek uitgevoerd. Bij de verwerking van de zeefresidu’s werden nergens aanwijzingen gevonden voor de mogelijke aanwezigheid van steentijd artefactensites.

Het proefsleuvenonderzoek leverde slechts één archeologisch relevant spoor op. Het ging om een grachtsegment dat met zijn NNW-ZZO-oriëntatie parallel verliep aan de huidige percellering. Vermoed wordt dan ook dat het hier ging om een relict van een vroegere landindeling, mogelijk uit de laat- of postmiddeleeuwse periode. Die datering is, bij gebrek aan vondstmateriaal, evenwel tentatief. De archeologische waarde wordt als laag beoordeeld. Ook de vaak omvangrijke recente verstoringen die op de noordelijke, iets hoger gelegen delen van het projectterrein werden aangetroffen moeten overigens in verband worden gebracht met de (vermoedelijk 20ste-eeuwse) opvulling van percelleringsgrachten van laatmiddeleeuwse tot (sub-)recente oorsprong.