Bij het rooien van een bosje op een onbebouwd perceel in een verkaveling werd een opmerkelijke structuur aangetroffen.

Het perceel vertoont een opvallend reliëf: het centrale gedeelte torent meer dan twee meter uit boven de straat en de omgevende percelen. Op deze plaats blijkt zich een bakstenen constructie te bevinden, die deels door het duin wordt bedekt.

De binnenruimte meet ongeveer 2,5 op 5 meter, en is ruim 2 meter hoog. De vloer is geplaveid met bakstenen (grotendeels met zand bedekt), het plafond is opgebouwd met metalen liggers waartussen bakstenen in een welving geplaatst zijn (troggewelven). De wanden zijn witgekalkt, er zijn geen sporen te zien van inscripties.

Het vertrek heeft twee schouwvormige ventilatieschachten, die boven de zandige bedekking uit steken. Eén schacht bevindt zich in de noordwand, en geeft verbinding met de binnenruimte via een geperforeerde baksteen. De andere schacht situeert zich aan de westelijke zijde; de aansluiting met de binnenruimte is hier een kleine opening, vermoedelijk is het rooster uitgebroken.

De toegang tot de constructie situeert zich in het zuiden. In de zuidwand zijn een deuropening voorzien en een raamopening met min of meer dezelfde breedte als de deur. Deze toegang wordt geflankeerd/beschermd door twee massieve en afhellende vleugelmuren, zogenaamde scherfmuren. Naast de deur bevindt zich een soort nis, die mogelijk gebruikt werd om zaken te stockeren (wapens?).
Tussen de scherfmuren, voor het raam, bevindt zich een soort vierkante en zuilachtige constructie waarvan de functie niet kon achterhaald worden.

Aan de buitenzijde werd het plafond van de constructie afgewerkt met beton. Het afdekkende zandpakket heeft een dikte van maximaal 1 tot 1,5 meter (de ventilatieschachten steken steeds boven het zand uit). Wellicht werd dit zandpakket doelbewust aangebracht om de constructie te camoufleren.

De constructie is duidelijk te zien op een luchtfoto uit mei 1944 (collectie NCAP). Ze is verbonden met een loopgracht, die zich in het noorden bevindt. Van die loopgracht is op het terrein geen spoor meer te bekennen, mogelijk door herwerking van het duin bij aanleg van de huidige straat na de oorlog. Deze loopgracht verbindt meerdere andere gelijkaardige constructies in de directe omgeving. In de literatuur (Francart1989) is er melding van een ensemble dat zou bestaan uit een 15-tal constructies. Waarschijnlijk is dit de enige bewaarde.

Zowel de vorm, de ligging als de historische bronnen identificeren deze constructie als een Duitse schuilplaats uit de Tweede Wereldoorlog, waarschijnlijk een soldatenverblijfplaats. Het is aannemelijk dat er een relatie is met de nabijgelegen villa "Chez Nous" (RVT De Brinken), waarvan er aanwijzingen zijn dat het tijdens de oorlog een Duitse commandopost was.