Het landbouwbedrijf Deprez Agro uit Ieper plande een nieuw waterbufferbekken op de landbouwgrond achter het erfgoeddepot Depotyze en de Provinciale Dienst Provinciehuis Potyze – respectievelijk Zonnebeekseweg 363 en 361. De oppervlakte van de geplande bodemingreep was kleiner dan 5000m2 waardoor er geen archeologietraject noodzakelijk was en de vergunning verleend kon worden met als één van de voorwaarden dat eventuele archeologische vondsten gemeld moesten worden aan de onroerend erfgoeddienst CO7. De grondwerken – het afgraven van de teelaarde – werden aangevat op 11 mei 2021 en werden opgemerkt door Jan Decorte, die vanuit het erfgoeddepot Depotyze een uitstekend zicht had op de locatie. Na een plaatsbezoek was snel duidelijk dat er archeologische sporen, meer bepaald uit de Eerste Wereldoorlog, aanwezig waren binnen de afgegraven zone. Daarop meldde Jan Decorte de toevalsvondst aan het Agentschap Onroerend Erfgoed die de toevalsvondstprocedure in gang zette, zodat een archeologisch onderzoek kon ingepland worden alvorens het archeologisch bodemarchief verder vernietigd zou worden. Het landbouwbedrijf werd gevraagd om de werken te staken na het afgraven van de teelaarde. Omwille van een periode van zware regenval die volgde op de afgraving van de teelaarde werd de start van de opgraving uitgesteld van 17 mei naar 25 mei 2021.

De site bestond uit één werkput (5278 m2) waarbinnen structuren uit de Eerste Wereldoorlog werden opgegraven. In grote lijnen konden deze structuren onderverdeeld worden in een drietal fasen: een vroege loopgraaf uit 1915, een uitgebouwd loopgravenstelsel (1915-1917) en een artilleriepositie (1917-1918). Het onderzoeksgebied bevindt zich namelijk in een sector die altijd in geallieerde handen is geweest. In de eerste maanden van de stellingenoorlog lag het front nog vrij veraf en was er nog weinig activiteit op de locatie. Vanaf april 1915 kwam daar echter verandering in. In eerste instantie werd een noodlinie aangelegd om een eventuele doorbraak te kunnen stoppen. Na de Tweede Slag bij Ieper – in de periode 1915-1917 – werd de loopgraaf omgebouwd tot een ondersteunende positie met een beperkte gevechtsfunctie. Tijdens de Derde Slag om Ieper (1917) schoof het front opnieuw op en werd een artilleriebatterij geïnstalleerd naast de loopgraaf. Op basis van het vondstenmateriaal wordt vermoed dat het hier om een 4.5 inch artilleriebatterij gaat.