Naar aanleiding van het bouwrijp maken van enkele percelen gesitueerd tussen de Dokter Honoré Dewolfstraat en de Jan Baptist Eeckhoutskaai te Oudenaarde-Leupegem werd door een toevallige passant een gebouwtje opgemerkt dat qua bouwvolume en -materialen sterke gelijkenis vertoonde met het ongeveer 50 m meer naar het westen gelegen zogenaamde 'Schipperskerkje'. Hierop volgde een toevalsvondstmelding bij het agentschap Onroerend Erfgoed. Contact met de architect van het geplande project leerde dat het gebouwtje op termijn zou gesloopt worden. Daarom werd in samenspraak beslist om de nog aanwezige resten te registreren en te documenteren.

Het gebouw strekt zich uit over twee kadastrale percelen en is west-zuidwest - oost-noordoost georiënteerd met buitenwerkse afmetingen van 16,5 bij 9 m en is voorzien van steunberen. Het onderste gedeelte van het gebouw is opgetrokken in Doornikse kalkstenen, terwijl het bovenste deel bestaat uit bakstenen.

Archivalisch onderzoek door Pieter-Jan Lachaert, toenmalig stadsarchivaris heeft kunnen vaststellen dat er geen aanwijzingen zijn dat het zogenaamde schipperskerkje, dat qua bouwvolume, oriëntatie en gebruikte materialen sterke parallellen vertoont ouder zou zijn dan de 17de eeuw. Het was eigendom van een kalkhandelaar die het gebruikte voor opslag van kalk die vanuit de streek rond Doornik aangevoerd werd via de Schelde ten noorden van de site. De steunberen aan het schipperskerkje moesten de zijwaartse druk opvangen van de opgeslagen kalk. Proefsleuvenonderzoek ter hoogte van het 'Schipperskerkje' in het kader van een aan te leggen fietstunnel, leverde een pakket met kalk op, wat deze these lijkt te bevestigen. Vermoedelijk had het hier gedocumenteerde gebouwtje, gelet op de situering, oriëntatie, volume en gebruikte bouwmaterialen een gelijkaardige functie als opslagschuur.