Binnen het projectgebied werden sporen en vondsten aangetroffen gaande van de steentijden tot de nieuwste tijd.

Verspreid binnen het projectgebied werden tijdens het vlakdekkend onderzoek 17 vuursteen fragmenten ingezameld. Van de 17 fragmenten is slechts één aangepunte geretoucheerde kling aan dewelke een neolithische datering kan worden gegeven. Overige diagnostische stukken zijn afwezig. Binnen het testvakkend onderzoek zijn nog eens extra 9 fragmenten ingezameld. Het betreft afhakingsfragmenten (één ventraal), chips en brokken waarvan in totaal drie zijn verbrand. Elementen die meer kunnen vertellen over een datering zijn afwezig.

Tegen een oostelijke putwandwerd bij het afgraven een afgetopt urnengraf aangetroffen. Indicaties van een bijhorende greppels of andere graven werden niet meer geattesteerd. Op basis van de gegevens kan het spoor in de late bronstijd/vroege ijzertijd geplaatst worden.

Verspreid over het zuidelijk deel van het projectgebied zijn een groot aantal sporen aangetroffen die te plaatsen zijn in de Romeinse periode. Hierbinnen zien we de aanwezigheid van twee duidelijke fasen met een eerste fase centraal in het gebied. Het is alsnog onduidelijk als het hier gaat om twee verscheidene erven of een uitbouw op een reeds bestaand erf. De kern van de nederzetting(en) bevindt zich buiten de oostgrens van het projectgebied onder de bestaande bewoning.

Een eerste erfzone van een 60 op 30 m tekent zich af centraal in het projectgebied, heeft een lichte NO-ZW oriëntatie en wordt gevormd door greppels/grachten, twee structuren, kuilen en paalsporen. Het kan op basis van het vondstmateriaal geplaatst worden rond het begin van de Flavische periode (50-69 n.Chr).

Een tweede, jongere, fase binnen het Gallo-Romeins geheel werd geattesteerd in het zuidelijk deel van het projectgebied. Tegen de oostelijke grens zien we de aanwezigheid van een erfsysteem met aftakkingen. Hierbinnen werd een vierpalige spieker en een handvol kuilen aangetroffen. Op basis van het weinige vondstmateriaal kan een datering in de 2e helft van de 1e eeuw n.Chr worden vooruitgeschoven.

Een vijftal sporen kunnen niet direct gelinkt worden aan de eerste -of de tweede erfzone ondanks hun Gallo-Romeinse datering. Het betreft een kuil, een grote extractiekuil alsook drie brandrestengraven. In één hiervan werden twee sterk gefragmenteerde grafgiften geattesteerd in de vorm van een handgemaakte pot en een reducerend gedraaid bekertje. Het kan geplaatst worden in de 2e-3e eeuw op basis van de weinig vormelijke diagnostische kenmerken.

In de loop van de volle middeleeuwen zien we terug een inname van de terreinen. In het noordelijk deel van het projectgebied konden een handvol
greppels, kuilen en een waterput geattesteerd worden. De waterput was opgebouwd uit vier aangepunte eikenhouten palen op de hoeken met hiertegen horizontale planken. Sommige hiervan waren herbruik. In combinatie met het vaatwerk uit de aanlegtrechter kan besloten worden dat de waterput ergens in de 2e helft van de 10e en het begin van de 11e eeuw (950-1025 n.Chr) is aangelegd. De waterput is in het 2e kwart van de 11e eeuw in onbruik geraakt en opgeheven na recuperatie van de aanwezige bekisting. Het dendrochronologisch onderzoek toont echter het gebruik van hout dat geveld is in het begin van de 9e eeuw. Op de vulling van de waterput is ook onderzoek gebeurd op macroresten, pollen en diatomeeën.

De vegetatie in de omgeving van de site bestond voor een belangrijk deel uit grasland. Het bosareaal was beperkt en er zijn geen indicaties van heidegronden. Er zijnwel zaden van bomen (vooral haagbeuk) gevonden. Mogelijk gaat het om een geïsoleerde boom in de buurt van de waterput. Verder zijn er in het pollenspectrum aanwijzingen voor verstoorde grond en graanteelt.

Verspreid over het terrein bevinden zich een beperkt aantal sporen die een jongere datering hebben dan de rest zoals hierboven beschreven. Ze kunnen geplaatst worden in de nieuwe- en nieuwste tijd.