Tijdens het proefsleuvenonderzoek werden 17 archeologische sporen aangetroffen. Het noordelijk deel van het terrein bleek grotendeels verstoord te zijn door de voormalige bebouwing. In het zuidelijk deel van het terrein werden meerdere kuilen en poelen aangetroffen, deels omsloten door een grachtensysteem. Op basis van het vondstmateriaal kunnen ze gedateerd worden in de late middeleeuwen (13de-15de eeuw). De sporen maakten vermoedelijk deel uit van een ruraal erf. Hoewel er geen effectieve bewoningssporen (bv. paalsporen) werden aangetroffen wijzen deze wel op de aanwezigheid van bewoning in de nabije omgeving. Mogelijk zijn de sporen ook te relateren met de uitgraving van het Langeledekanaal in de 14de eeuw voor het vervoer van turf, zand en mest. Deze zuidelijke zone dient verder onderzocht te worden (ca. 2724m2).

De archeologische sporen bevonden zich over de volledige onderzoekszone. De sporen bestonden vooral uit kuilen, greppels en grachten. Naast deze veel voorkomende sporen werd ook een omvangrijke poel en een waterkuil vastgesteld. De vondsten zijn op te delen in 2 periodes: de late middeleeuwen (1400-1550) en nieuwe tot nieuwste tijd (1600-1900). Het grootste deel wordt gedateerd in de late middeleeuwen.

In de late middeleeuwen (15de-16de eeuw) werd het terrein doorgesneden door een aantal licht NO-ZW en NW-ZO georiënteerde grachten en greppels. Deze delen het terrein op in een quasi rechthoekig areaal van ca. 31m op 23m waarbinnen zich de meeste kuilen bevinden. Verschillende van de grachten vertoonden in doorsnede meerdere fases, het is echter niet op te maken welke fases van de verschillende grachten te relateren zijn. Opmerkelijk is dat de grachten gelijklopen met 19de-eeuwse perceelsgrenzen. Waarschijnlijk kennen de perceelsgrenzen een oorsprong in de 15de eeuw en zijn ze in de loop der tijden niet of nauwelijks veranderd. Vrijwel heel het zuidelijk deel van het plangebied wordt ingenomen door een omvangrijke poel waarop enkele grachten en kleinere greppels afwateren. Mogelijk kende deze poel ook een functie als zwaaikom van de Langelede. Hoewel de sporen wel wijzen op bewoning werden er in de onmiddellijke omgeving geen effectieve bewoningssporen aangetroffen.

De aanwezigheid van de sporen uit de 15de tot 16de eeuw en het voorkomen van verschillende bouwelementen bevestigen dat in de omgeving bewoning aanwezig was in deze periode. Het lijkt erop dat de activiteiten op het terrein na deze periode grotendeels tot stilstand komen. Slechts 3 sporen kunnen met enige zekerheid op basis van het vondstmateriaal in de nieuwe tot nieuwste tijd (1600-1900) gedateerd worden.

In het totaal werden er 107 vondsten geïnventariseerd. Het vondstenmateriaal uit de late middeleeuwen bestaat voornamelijk uit aardewerk met 191 fragmenten grijs aardewerk, 448 fragmenten rood geglazuurd aardewerk, 9 fragmenten proto-steengoed en 38 fragmenten steengoed. aan de hand van de randtypologie en materiaalkeuze konden deze in de 15de-16de eeuw gedateerd worden. Er werden hiernaast nog 11 fragmenten dierlijk botmateriaal en enkele losse metalen en natuurstenen fragmenten gevonden. Het vondstenmateriaal uit de Nieuwe tot de Nieuwste tijd betreft een gering aantal aardewerk, glas en metaal.