- In het zuidwesten van de Kapelhostraat is er een aanwijzing voor de aanwezigheid van oudere sporen in de directe omgeving 
door het aantreffen van een Romeinse munt in een kabelsleuf. 

- Enkele kuilen zijn vermoedelijk in de volle middeleeuwen te dateren en zijn getuigen van een volmiddeleeuwse dorpskern in Erondegem.
Deze dorpskern was geconnecteerd met de omliggende gebieden via enkele wegen die op sommige plaatsen het uitzicht aannamen van een  holle weg. Zulke holle wegen met een complexe vormingsgeschiedenis zijn aangetroffen ten noorden van de kerk en in het zuidwesten van het projectgebied. 

- Net ten zuiden van de kerk is een kuil uit de 15de eeuw aangetroffen die vermoedelijk als extractiekuil te interpreteren is.

- Ten zuidwesten en westen van de kerk zijn restanten van gebouwen aangetroffen die in de postmiddeleeuwen te dateren zijn. Het gaat hierbij om funderingsresten van een muur in 2 zones. Ten westen van de kerk zijn naast muurresten ook nog een vloer met cementtegels, restanten van een haardwang met een eigen vloer en verbrandingssporen alsook een tuinlaag aangetroffen. Deze laatste wordt oversneden door de  insteek van de muur en een kasseidek.

Er werd  tevens een grote kuil (ca. 1625-1800 n. Chr.) aangetroffen die mogelijk als extractiekuil te interpreteren is.

- Tenslotte zijn is in één zone de restanten aangetroffen van een kerkhof. Voorlopig zijn er drie fasen in te onderscheiden.

• De meest recente graven zijn te dateren omstreeks de jaren 1960. Ze hebben een NNW-ZZO oriëntatie en zijn in plastiek zakken ten ruste gelegd.
• Een tweede groep graven heeft een N-Z oriëntatie en is vermoedelijk in de 1ste helft van de 20ste eeuw te dateren aangezien ze knopen van galaliet bevatten.
• Een laatste groep van drie graven heeft nog de klassiek christelijke W-O begraving. Er is geen vondstmateriaal bij aangetroffen maar deze drie graven zijn op basis van de stratigrafische context tussen het midden van de 15de eeuw en het begin van de 20ste eeuw te dateren. Deze laatste restanten van een ouder kerkhof en ook andere oudere sporen zijn grotendeels vergraven door de 20ste-eeuwse graven en vermoedelijk ook door een afgraving uit het midden van de 19de eeuw. Deze laatste zou dan te koppelen zijn aan de uitbreiding van het schip in 1846-1847, waarbij het oorspronkelijke maaiveld is verlaagd.