Het proefsleuvenonderzoek toonde aan dat een groot deel van het plangebied verstoord werd door de voormalige bebouwing of het bouwrijp maken van het terrein voorafgaand aan deze bebouwing. In het zuidwesten werden echter nog enkele sporen aangetroffen, waaronder een gracht en twee brandrestengraven. De sporen zijn relatief ondiep bewaard en werden mogelijk enigszins afgetopt door de recentere activiteiten binnen het plangebied. De aangetroffen gracht kan op basis van cartografische bronnen geïnterpreteerd worden als 19de-eeuwse perceelsgracht. De brandrestengraven kunnen, op basis van de vondsten, wellicht in de midden-Romeinse periode worden gedateerd en maakten oorspronkelijk mogelijk deel uit van een groter grafveld dat verder doorloopt buiten de grenzen van het plangebied – tijdens een eerder onderzoek werden op het terrein ten westen echter geen gelijkaardige sporen aangetroffen – of een grafveld dat verder doorloopt binnen de grenzen van het plangebied en verstoord werd door recentere bodemingrepen. Daarnaast is het niet uit te sluiten dat de graven geïsoleerd voorkomen.

In de vulling van een brandrestengraf werden fragmenten handgevormd aardewerk aangetroffen. De fragmenten zijn relatief sterk gefragmenteerd en zijn zwaar secundair verbrand, vermoedelijk door de hitte van de brandstapel. Het gaat wellicht om bijgaven die met de dode mee werden gecremeerd.

Gezien geen bijkomende contexten werden aangetroffen en gezien de hoge verstoringsgraad van het plangebied, kan aangenomen worden dat de potentiële kenniswinst op de site zelf bereikt werd tijdens het vooronderzoek. De graven werden volledig onderzocht en bemonsterd. Een verder onderzoek van deze stalen in de vorm van C14-datering, anthracologisch onderzoek en fysisch antropologisch onderzoek houdt wel nog potentiële kenniswinst in.