Het grootste deel van de sporen kan gedateerd worden in het middenneolithicum. De sporen bevinden zich in het westelijk deel van het onderzoeksgebied. In het zuiden bevinden zich twee structuren. De westelijk gelegen structuur bestaat uit een duidelijke palenrij in het zuiden, de noordelijke palenrij is minder goed bewaard. Mogelijk gaat het om resten van gebouwplattegronden. De meer oostelijk gelegen structuur is minder goed bewaard. Rondom de structuren zijn verschillende kuilen bewaard waaruit neolithisch vondstmateriaal (aardewerk) is gekomen. Het gaat onder andere over drinkkuilen. De neolithische sporen houden ongetwijfeld verband met de nabijgelegen site in de Meierstraat, waar een grote gracht van een middenneolithische 'causewayed enclosure' werd aangesneden. Over het volledige onderzoeksgebied komen verschillende types vuursteen voor die gebruikt zijn om de lithische werktuigen te vervaardigen. Een type vuursteen dat veel voorkomt is een neutraal tot donkergrijze vuursteen die opaak is en veel onzuiverheden vertoond. Deze vuursteen komt van de vuursteenmijn uit Rijckholt.

Tussen de twee structuren loopt een gracht. Hierin is Romeins aardewerk aangetroffen. Het gaat echter over slechts 1 stukje aardewerk waardoor het wat voorwaardelijk is het volledige spoor als Romeins te dateren.

In de oostelijk gelegen zone is een kuil met een stukje laatmiddeleeuws aardewerk aangetroffen.

Centraal in de westelijke zone zijn er enkele paalsporen aangetroffen die in de nieuwe tijd gedateerd kunnen worden. In deze sporen is nog hout bewaard. Ten slotte zijn er nog sporen waarin materiaal uit verschillende periodes is aangetroffen. Het is moeilijk deze sporen in 1 periode te dateren.