Tijdens het onderzoek in Muizen zijn sporen en vondsten aangetroffen uit drie verschillende perioden:

De vroegste bewoning binnen het plangebied vindt plaats in de midden-bronstijd, en omvat een huisplattegrond met een vierpalige spieker. Dankzij 14C-datering kan de huisplattegrond voorzichtig toegeschreven worden aan een Nijnsel/Oss-Ussen 1 type. Deze zijn over het algemeen herkenbaar door een driebeukige plattegrond, een ‘halve-portalen constructie’, ingangspartijen in de lange wanden, hooguit enkele toegevoegde middenstijlen en rechte uiteinden. De huisplattegrond was echter slecht geconserveerd door recente verstoringen en was daarnaast niet in zijn totaliteit aanwezig. De vindplaats loopt dan ook nog buiten het plangebied door. 

Daarnaast zijn 11 spiekers opgegraven die op basis van 14C-datering geplaatst kunnen worden in de overgang van de Late IJzertijd naar de Romeinse periode. Het betreft hier alleen spiekers, wat zou betekenen dat we te maken hebben met de periferie van een nabijgelegen nederzetting. De spiekers zijn vier- en zespalig. Vondstmateriaal is slechts zeer schaars aanwezig. 

Vervolgens is er eeuwenlang geen menselijke activiteit die sporen of vondsten heeft nagelaten. Pas uit de late middeleeuwen zijn er opnieuw archeologische resten aangetroffen. De laatmiddeleeuwse en nieuwetijdse activiteit die onderzocht is in de Perelaarstraat vertoont een agrarisch karakter. Het gaat vooral om greppels die weinig materiaal opleverden. Enkele greppels kunnen door vondsten van aardewerk gedateerd worden. Grijsgebakken aardewerk wijst op activiteit tussen 1250-1500 na Chr. De greppels hebben te maken met de inrichting van het historische
cultuurlandschap. Ze betreffen perceelsgrenzen of wellicht is er zelfs sprake van een omgreppeld terrein dat zich buiten het plangebied bevindt. 

Tijdens het onderzoek zijn verschillende stalen genomen voor archeobotanisch onderzoek. Helaas waren deze niet geschikt voor verdere analyse.