Het plangebied leverde een ijzerzandstenen muur op, met hiervoor gelegen een van oorsprong natte zone, die afliep in een (gegraven) gracht. Op de looplaag van de natte zone en in de gracht was vondstenmateriaal aanwezig vanaf de 17de – 18de eeuw. Het vondstenmateriaal uit de insteek van de muur (een voet van een kelkglas, vanaf de 17de eeuw; en een munt, te dateren rond 1750) wijzen op een constructie uit de achttiende eeuw.
Deze constructie is na verloop van tijd afgebroken. Zowel de gracht als de muur is na verloop van tijd overbouwd met constructies uit de negentiende of vroeg-twintigste eeuw. Deze ijzerzandstenen muur ligt in het verlengde van de muur in de achtertuin van burggracht nr. 10. Mogelijk diende deze muur als kerkhofmuur of als keermuur, horend bij de oude kerk.

Over de functie van deze muur en gracht zal verder archeologisch onderzoek op deze plaats weinig nieuwe resultaten opleveren. Er wordt geen vervolgonderzoek geadviseerd. Wel wordt een doorgedreven archiefonderzoek aanbevolen.