De oudste menselijke sporen in het projectgebied dateren in de steentijden/metaaltijden. Verspreid binnen het projectgebied werden drie fragmenten vuursteen ingezameld. Ze bevinden zich verspreid binnen het projectgebied, in Gallo-Romeinse en volmiddeleeuwse sporen. Uit de vulling van een Gallo-Romeinse poel werden nog drie fragmenten aardewerk geattesteerd die een veel oudere datering hebben dan het spoor zelf. Ondanks hun verplaatst karakter tonen ze de aanwezigheid van een oudere component in of nabij het projectgebied.

De eerste grondvaste archeologische sporen kunnen geplaatst worden in de Gallo-Romeinse periode. In het oosten van het projectgebied, op het iets hoger gelegen gedeelte, werden een groot aantal sporen aangetroffen. Het merendeel zijn paalsporen en greppels die volgens een noordoost-zuidwest lengterichting en haakse aftakkingen het gebied in cultuur brengen. Meer naar het noorden, in werkputten 3 en 4, werd een bijgebouw geattesteerd met in de onmiddellijke nabijheid een grote poel en een waterkuil/artisanale kuil. Het vondstenmateriaal toont een occupatie tussen 175 en 250 na Chr.

Ondanks de afwezigheid van een hoofdgebouw leert de interne opdeling en aanwezige sporen ons iets over de cultuurname van de terreinen in de Gallo-Romeinse periode. Op het moment dat de poel in gebruik was, bleek het landschap sterk ontbost en gedomineerd door grasland en met aanwezigheid van graan (in de buurt bewerkt of geteeld). Pollenanalyse van de vullingspakketten van de poel geven dan weer een beeld van een landschap met een toenemend belang van bossen.

In de volle middeleeuwen wordt in het uiterste noordwesten van het projectgebied een boerenerf opgericht. Verspreid over werkputten 1 en 2 werden een gebouwplattegrond, een waterput en waterkuil alsook greppels aangetroffen. Het gebouwplattegrond lijkt een overgangsmodel te zijn naar het typische drieschepig woonstalhuis en kan op basis van het vondstmateriaal tussen het midden van de 10de en de 11de eeuw gedateerd worden. Uit de waterput werden nog twee fragmenten van karrenwielen gerecupereerd. Niet veel later, bij opgave van de eerste fase, zien we in een tweede fase de aanleg van een brede gracht die het geheel oversnijdt. Het gebruik ervan kan geplaatst worden in de 12de eeuw met een opgave en finale demping ergens in de 13de eeuw.

De overige geattesteerde jongere sporen binnen het projectgebied kunnen geplaatst worden in de 20ste eeuw en zijn gelinkt met perceelsgrachten op de grenzen van het projectgebied