De vondsten uit de prehistorie zijn minimaal aanwezig. Er zijn enkele artefacten aangetroffen maar geen sporen. Voor de steentijd gaat het om lithische artefacten: klingen. Voor de metaaltijden zijn er stukken aardewerk gevonden, die uit de vroeg-Romeinse periode afstammen.

Het zwaartepunt van deze opgraving ligt bij de middeleeuwen. De nadruk van de vondsten is volmiddeleeuws, maar er zijn ook enkele vondsten uit de vroege middeleeuwen. De sporen hebben een concentratie aan aardewerk die een indicatie geeft van de datering. Organisch materiaal wordt ook aangetroffen: o.a. zwerfvuil, lederen schoenen, lederen beurs, hoornpitten, krenggraven, dierlijk bot. Waterputten, kuipen, beek, ontginningskuilen, paalkuilen, muurwerk zijn verder ook in de opgraving aangetroffen. Ze wijzen op artisanale activiteiten.

In de nieuwe tijd worden deze activiteiten verder gezet nadat het volledige projectgebied nagenoeg compleet werd ontgonnen en de leerlooiers andere oorden opzoeken verandert de functie in de 17de eeuw naar een boomgaard met bewoning langs de Beekstraat/ Sint-Jozefstraat. Op dat moment is het projectgebied historisch gezien nog steeds in handen van de rijke Gravenhuis en werden talrijke aanwijzingen hiervoor gevonden zoals de 'hanzeschaal' in een waterput, doch geen concreet bewijs. Vlak voor het begin van de nieuwste tijd wordt een deel van de gronden verkocht om gebruikt te worden als tuin. Hiervan zijn eigenlijk geen sporen bewaard, mogelijk omdat er geen grootschalige ingrepen in de bodem plaatsvonden. Uiteindelijk worden de gronden deels overgemaakt aan de provincie Limburg voor de bouw van de rijkswachtkazerne in 1879. Hiervan en van verschillende latere wijzigingen zijn archeologische resten gevonden, die niet altijd corresponderen met de bestaande mutatieschetsen. Omwille van omvangrijke werken in 1979 zijn er bijvoorbeeld van de paardenstallen eigenlijk geen sporen teruggevonden. De zone tussen de garages en het nog bestaande gebouw van de rijkswachtkazerne is zwaar verstoord geweest.