Er werden in eerste instantie landschappelijke boringen uitgevoerd. Hieruit bleek dat er zich potentieel zowel nog een steentijdsite als een site met recentere periodes binnen het plangebied kon bevinden.
De aanwezigheid van hoofzakelijk goed bewaarde bodems met duidelijke B-horizonten gevormd in weichseliaans fluvioperiglaciaal materiaal iets hoger gelegen in een beekvallei en grenzend aan een holocene waterloop duidt aan dat de kans om ruimtelijk intacte in situ vindplaatsen uit de steentijdperiode groot is. Er zijn dus steentijdgevoelige zones in het plangebied aanwezig ter hoogte van het akkerperceel van boringen 4 t/m 8.
Tijdens het verkennend archeologisch booronderzoek is in het plangebied een steentijdvindplaats opgespoord. De kwaliteit en bewaring van deze vindplaats is echter sterk variabel. In de boormonsters werd één chip aangetroffen. Echter, een tweede vondst werd aan het maaiveld opgemerkt. Ook de waargenomen bodemopbouw onderschrijft deze variabiliteit. Aangezien de kennis van de steentijden in de regio nog zeer beperkt is, zorgt het vaststellen van de aanwezigheid van een steentijdvindplaats op zich reeds voor een belangrijke kennisvermeerdering. Bovendien kan in de huidige stand van het onderzoek niet worden uitgesloten dat in het plangebied gave vuursteenvindplaatsen aanwezig zijn. Er is dus wel degelijk nog potentieel op kennisvermeerdering.
Tijdens het waarderend archeologisch booronderzoek zijn nog vier bijkomende vondsten ingezameld. Telkens gaat het om losse, individueel ingezamelde vondsten. Op basis van de bodemkundige waarnemingen moet het plangebied oorspronkelijk in het bezit zijn geweest van een zacht glooiend zandlandschap, bestaande uit kleine zandruggen en ondiepe depressies. De prehistorische mens heeft zich op deze zandruggen gevestigd. Als gevolg van de landbouw is het terrein doorheen de eeuwen langzaamaan genivelleerd geraakt en zijn de prehistorische resten in de bouwvoor opgenomen. Een interpretatie die niet alleen wordt bevestigd door de door de ploeg beschadigde vondsten, maar ook door een oppervlaktevondst aangetroffen tijdens het verkennend archeologisch booronderzoek. Bijgevolg is de kans klein dat zich in het plangebied nog gaaf bewaarde, in situ steentijdvindplaatsen aanwezig zijn.
Het proefsleuvenonderzoek leverde slechts zeer weinig resultaat op. Er werden twee kuilen geregistreerd en verder voornamelijk grachtsegmenten. Slechts de meest noordoostelijke gracht wordt weergegeven op de Popp-kaart, waardoor enkel hiervoor een relatieve datering kan gegeven worden. Het potentieel op kennisvermeerdering wordt dus als bijzonder laag tot onbestaand ingeschat.