Tijdens de vlakdekkende opgraving werden er in totaal 309 archeologisch relevante sporen aangetroffen. De concentratie lag in de westelijke helft van het onderzoeksgebied. De sporen zijn voornamelijk als bewoningssporen te interpreteren en zijn te dateren in de ijzertijd en middeleeuwen. In het totaal werden er 227 paalkuilen vastgesteld. Een deel van de teruggevonden paalkuilen kunnen tot structuren of gebouwplattegronden gerekend worden. Het betreft hierbij zes hoofdgebouwen en drie bijgebouwen.

De gebouwplattegronden van de hoofdgebouwen bestaan uitstuitend uit ‘bootvormige’ huisplattegronden en dateren tussen 900 en 1200 n. Chr. Verspreid over het terrein werden tal van paalkuilen teruggevonden die niet tot een structuur kunnen gerekend worden. Een aantal van deze paalkuilen kunnen op basis van hun vergelijkbare inhoud, vorm en locatie met elkaar geassocieerd of in dezelfde periode gesitueerd worden.

Daarnaast werden er ook drie waterputten en verschillende kuilen aangetroffen. Waterput 1 en 2 werden aan de hand van dendrochronologisch onderzoek gedateerd in de vroege middeleeuwen. waterput/-kuil S270 wordt gedateerd op de overgang van vroege naar midden ijzertijd aan de hand van de vormtypologie van het gevonden aardewerk uit de vulling. Andere grondsporen uit deze periode betreffen uitsluitend enkele losse paalkuilen die niet in verband staan met elkaar.

Tijdens het archeologisch onderzoek werden enkele kuilen aangetroffen en geregistreerd, waarvan de betekenis of functie onduidelijk is. Deze kuilen kunnen echter niet verder gedefinieerd worden dan ‘kuil’, gelet op het ontbreken van determinerende vondstmaterialen.

In totaal werden er 357 aardewerkenscherven teruggevonden. 264 van deze scherven dateren uit de metaaltijden. Onder deze scherven zijn 3 goed bewaarde potvormen vastgesteld die typologisch gelijkaardig zijn. Het betreffen licht gesloten, drieledige potten met een zachte schouderknik. De rand is licht uitstaand, weinig tot niet verdikt, heeft een afgeronde top en is relatief kort. De bodem is vlak. Dit is een van de meest gangbare vormen gedurende de ijzertijd. Terwijl het aardewerk uit de ijzertijd handgemaakt is, is het aardewerk uit de middeleeuwen wielgedraaid. Het relatief weinig aardewerk leverde toch enigszins interessante inzichten op. Allereerst geeft het een overzicht van het gebruiksgoed in de vroege en volle middeleeuwen. Opvallend is de afwezigheid van lokaal, handgevormde waar.

Naast het aardewerk werden er 5 stukken natuursteen gevonden waaronder een slijpsteen en maalstenen. Hiernaast werd er huttenleem en een enkel stuk metaal vastgesteld.