Op basis van de gekende historische gegevens zou het hoevecomplex teruggaan tot de late middeleeuwen. De oudste traceerbare vermelding van het Capellehof gaat terug naar een pachtcontract van 1561. De toenmalige heer van Moorslede was toen in het bezit van het ‘behuusde’ Hof te Rolleghem Capelle. Op basis van de cartografische en bouwhistorische gegevens gaat de hoevewoning met zekerheid terug tot het eerste kwart van de 17de eeuw (cfr jaartal “1623” moerbalk) of het begin van de 18de eeuw (cf. muurankers “1702”). Mogelijk kan het jaartal 1702 wijzen op een renovatie van de woning. In de loop van de 19de en vroege 20ste eeuw werd de hoeve uitgebreid tot het huidige gebouwenbestand.

Archeologische aanwijzingen dat het complex zou teruggaan tot de late middeleeuwen werden niet aangetroffen.
Tijdens de archeologische opvolging van de huidige westelijke stalvleugel kwamen twee archeologische sporen aan het licht, nl. een langse noord-zuid georiënteerde bakstenen funderingsmuur met aan de westelijke zijde op geregelde afstand ingewerkte steunberen (spoor 1). Onmiddellijk ten westen ervan werd een ca. 4 m brede gracht vastgesteld (spoor 2) onmiddellijk aanpalend aan de westelijke zijde van muur spoor 1.
Vrijwel zeker kan de aangetroffen funderingsmuur beschouwd worden als de westelijke langse zijgevel van de voormalige noord-zuid georiënteerde gebouwvleugel (schuur?) zoals afgebeeld op de Ferrariskaart en gaat mogelijk ten vroegste terug tot de 17de eeuw (cf. “1623” datum woonhuis).
De aangetroffen gracht kan op basis van de historische cartografie geattesteerd worden en betreft meer bepaald het westelijke deel van de omgrachting rondom de hoevesite. Op de kaart van Ferraris is duidelijk een gracht aanwezig ten noorden, oosten en ten zuiden van de hoeve, maar niet aan de westzijde. Op de kaarten uit de 19de eeuw wordt wel aan de west-, zuid- en oostzijde een gracht aangeduid, maar niet meer aan de noordzijde.
Op het Primitief kadaster van 1831 wordt nog steeds een gracht weergegeven langs de west-, zuid- en oostzijde. Langs de westzijde wordt een brede gracht aangeduid en de in stippellijn aangeduide onteigeningsgrens van de op dat ogenblik nog niet bestaande Schoolstraat.
Tijdens de begeleiding van de rioleringsaanleg ter hoogte van het binnenplein werd nabij de westelijke stalvleugel de bakstenen fundering aangetroffen met een L-vormig verloop en bleek opgebouwd in hetzelfde baksteentype waargenomen bij de funderingsmuur binnen de westelijke stalvleugel.
Verder werd er ook een 19de-eeuwse waterput aangetroffen.

Tot conclusie kan gesteld worden dat wellicht na 1831, in functie van de aanleg van de huidige Schoolstraat, de voormalige 17de-eeuwse westelijke vleugel onteigend en afgebroken werd, het westelijke grachtsegment opgegeven, gedempt en genivelleerd en vervolgens de nieuwe (= huidige) stalvleugel in meer westwaartse richting opgetrokken.