Het grootste deel van het terrein bestond uit afzettingslagen van het beekdal van de Ringbeek, wat aantoont dat het terrein vermoedelijk tijdens de Romeinse periode en later niet bewoonbaar was. Ook voor de oudere perioden zijn geen aanwijzingen gevonden voor bepaalde menselijke activiteiten.
Wel zijn drie sporen aangetroffen die Romeins aardewerk bevatten. Het gaat om een greppel, die oversneden werd door een zeer vondstrijke en houtskoolrijke kuil. Een zestal meter ten zuidwesten van deze houtskoolrijke kuil was nog een klein geïsoleerd kuiltje aanwezig. In dit kuiltje werd een handgevormde scherf gevonden en kan niet nauwkeuriger gedateerd worden dan late ijzertijd - Romeinse tijd. Een langgerekte kuil (of gracht) kon niet verder gedateerd of geïnterpreteerd worden.
Mogelijk was er dus tijdens de tweede helft van de 1ste eeuw en de eerste helft van de 2de eeuw n. Chr. wel Romeinse bewoning aanwezig in de omgeving van het plangebied. Hierbij is het mogelijk dat het lagergelegen beekdal ideaal was voor het dumpen van afval. Het lijkt er dan ook op dat dit tijdens een langere periode gedaan is. Eerst in de greppel met spoornummer S5005/5010 en later in de afvalkuil met spoornummer S5009. Deze afvalkuil kan mogelijk oorspronkelijk ontstaan zijn als drenkpoel voor dieren, waarna de kuil later een functie kreeg als afvalkuil.

Naast aardewerk en een versplinterde tand van een rund is in de kuil ook een fibula aangetroffen in de vorm van een schoenzool, belegd met emaille. Een dergelijke fibula wordt geassocieerd met Mercurius, god van de reizigers.

De vulling van de kuil is bemonsterd voor eventueel later macrorestenonderzoek.