Een groot deel van het projectgebied lag in de Schelde tot aan de rechttrekking van de Scheldekaaien op het einde van de 19de eeuw. Het gebied werd aangevuld met slib en andere ophoging om de Scheldebedding recht te trekken en het kaainiveau te nivelleren. De geregistreerde bodemprofielen bij de werfbegeleiding/opgraving bevestigden deze opbouw van puinlagen en slib.

Tijdens de opgraving werden muren aangetroffen die behoren tot het Sint-Michielsbastion (1608), de Napoleontische kaaimuur (1877-1903) en eventuele tussenfasen. Ook werden er nog houten resten aangetroffen van een palenrij aan de noordzijde van het Sint-Michielsbastion, en een beschoeiing parallel aan de Napoleontische kaaimuur in het zuidwesten. Verder werden resten, mogelijk behorend tot de infrastructuur van het station Antwerpen-Waas of tussentijdse bouwblokken (1844-1875), aangetroffen.

De aangetroffen resten van het bastion vielen mooi samen met de projectie op basis van het proefsleuvenonderzoek en historisch kaartmateriaal. De westelijke grens van het bastion kon worden vastgesteld, de noordelijke niet. Het bastion was hier waarschijnlijk reeds volledig afgebroken bij de rechttrekking. De vermoedelijk Napoleontische kaaimuur werd verder naar het zuidwesten gevolgd buiten de archeologisch vastgelegde zone om deze volledig te kunnen registreren. Er werden geen delen van de middeleeuwse rede aangetroffen bij de opgraving.