Het archeologisch onderzoek aan de Groeningenlei toonde aan dat een V1-krater met archeologische methodes kan worden onderzocht en dat dit ook informatie oplevert over de vliegroute, de wijze van neerhalen van het oorlogstuig, de inslaghoek en de inslagdiepte.
De Fi103, ook bekend als een V1, is op 26 november om vijf na twee ingeslagen op een veld ten zuiden van het bedrijf NV Mennes-Groeninghe. Het toestel was gedetecteerd door Antwerp X, de verdedigingsgordel rond Antwerpen, en beschoten met luchtafweergeschut. Dit luchtafweergeschut heeft waarschijnlijk de gyroscopen van het toestel zwaar beschadigd, waardoor het naar een koers van 185° is gedraaid en in een vrij scherpe hoek is ingeslagen. De kracht van de inslag heeft het voorste deel van het toestel zo goed als volledig verpulverd: de meeste herkenbare resten zijn deze van de achterste helft van het toestel. De volledige motor en uitlaat en de achtervleugel zijn door de kracht van de impact samengedrukt, de verpulverde delen van de motor en besturingssystemen zijn in de krater gedrukt. Een krater van 7 meter diameter en een diepte van 2,70 meter was het resultaat. De tail pipe moet aan de oppervlakte zichtbaar geweest zijn, maar het lijkt er op dat niemand de moeite heeft genomen om de brokstukken te lichten. Was de gewenning voor de inslagen op dat moment van de oorlog al van die aard dat noch de omwonenden, noch de Geallieerden nog interesse in de brokstukken hadden? De gangbare aanname is dat de resten van V1’s werden geruimd door de militaire autoriteiten, maar dit blijkt te Kontich niet het geval te zijn, wel integendeel. De inslagkrater is daarna nog jaren blijven liggen, waarschijnlijk ’s winters gevuld met water. De krater maakte dus deel uit van een oorlogslandschap, waarvan heden nog steeds de sporen kunnen worden aangetroffen.