Bureauonderzoek toonde aan dat het onderzoeksgebied archeologisch potentieel kent. Op basis van gekende archeologische waarden in de omgeving was er een verwachting naar steentijd artefactensites en naar relevante archeologische sporen uit de metaaltijden en uit de middeleeuwen, al was de aanwezigheid van andere relevante archeologische resten ook nog niet uit te sluiten. Wel was duidelijk dat het terrein sinds de 16de eeuw in gebruik was als akkerland en als grasland. We verwachtten dan ook een goed bewaard bodemarchief. Een afweging van de impact van de geplande werken op het bodemarchief gaf aan dat er sprake zou zijn van een bijkomende aantasting van het bodemarchief. Gezien het archeologisch potentieel van het terrein was daarom verder vooronderzoek nodig.

De vastgestelde bodemopbouw bij het landschappelijk booronderzoek en de daaraan gerelateerde relevante archeologische niveaus wijzen er op dat het onderzoeksgebied een matig bewaard bodemarchief kent. Aan de hand van het landschappelijk booronderzoek kunnen we stellen dat het
terrein slechts een laag archeologisch potentieel kent op goed bewaarde steentijd artefactensites, maar wel nog voor de aanwezigheid van relevante archeologische sporen. Verder onderzoek in functie van archeologische sporen was aangewezen aan de hand van de uitvoering van een
proefsleuvenonderzoek. Deze onderzoekstechniek biedt daarvoor voldoende ruimtelijk inzicht en is geschikt omdat een site zonder complexe verticale stratigrafie verwacht wordt.

Er werd nog een proefsleuvenonderzoek uitgevoerd om na te gaan of op het terrein relevante archeologische sporen aanwezig zijn. Het proefsleuvenonderzoek heeft de informatie uit de reeds uitgevoerde stappen in het vooronderzoek kunnen aanvullen en bijstellen. Het is nu duidelijk dat in de te onderzoeken zone enkel archeologische sporen aanwezig zijn uit de late middeleeuwen, de nieuwe tijd en de nieuwste tijd. Ze zijn te interpreteren als resten van landindeling en van het agrarisch gebruik van het onderzoeksgebied.

De resultaten van het proefsleuvenonderzoek doen besluiten dat op het terrein geen waardevolle archeologische vindplaats aanwezig is. De aangetroffen sporen werden voldoende gedocumenteerd tijdens het uitgevoerde vooronderzoek, zodat behoud in situ of vervolgonderzoek niet nodig geacht worden. Gezien de aard van de aangetroffen resten is de verwachting dat bijkomend archeologisch onderzoek onvoldoende potentieel op kennisvermeerdering inhoudt om de kosten van bijkomend archeologisch onderzoek te rechtvaardigen. Daarom worden geen bijkomende archeologische maatregelen meer nodig geacht in het kader van de geplande werken.