Opgraving van een relatief klein terrein met een beperkt aantal sporen (n = 24).

De meerderheid van de aangetroffen sporen zijn te dateren in de overgang van de laat-Romeinse periode naar de vroege middeleeuwen (5de tot 6de eeuw n.C.). Centraal in de site is een noordoostzuidwest gericht landelijk wegtracé aanwezig. Zowel ten noorden als ten zuiden hiervan bevinden zich meerdere kuilen en paalsporen. Een palenrij is mogelijk een restant van een tweeschepig bijgebouw. De sporen maken vermoedelijk deel uit van een site waarvan de kern meer naar het westen te situeren is. Er zijn geen oudere sporen aangetroffen, waarschijnlijk is het terrein pas in gebruik genomen in deze periode en was het voorheen onbewoond. Na de opgave van dit erf zijn er geen sporen van bewoning meer op de site. Een noord zuid gerichte gracht uit de volle tot late middeleeuwen wijst op een vorm van landindeling in deze periode. Opmerkelijk is dat deze gracht mits een lichte verschuiving overeenkomt met de huidige perceelsgrens. Na het verlaten van de site is het terrein tot de opgraving onbebouwd en in gebruik als landbouwgrond.