Voorafgaand aan het verdere vooronderzoek diende de bestaande bebouwing gesloopt te worden. De ondergrondse sloop van kelders en funderingen gebeurde onder begeleiding van een archeoloog. Hieruit bleek reeds dat de omvang en diepte van de bestaande kelders veel groter was dan verwacht.

Vervolgens werd de uitvoering van het proefsleuvenonderzoek opgestart. Doordat het terrein in het verleden zeer sterk blijkt opgehoogd, werd er bij het proefsleuvenonderzoek voor gekozen om eerst profielputten aan te leggen om te peilen naar de hoogteligging van het relevante archeologische niveau. Dit wees uit dat de C-horizont zich op een diepte tussen 305 en 371 cm onder het huidige maaiveld – na sloop - of op een hoogte tussen 6,03 en 6,56 m TAW bevond. Uit de plannen van de bodemingrepen blijkt dat ze het relevante archeologisch niveau niet zullen raken. De diepte van de nutsputten varieert namelijk tussen 7,06 en 7,72 m TAW en blijf ruim boven het relevante niveau, met één uitschieter in het oosten die een verstoringsdiepte van 6,78 m TAW zal kennen. Het gaat om een beperkte zone van ca. 24,5 m2. De bovenzijde van de vloerplaat van de geplande kelders komt op een hoogte van 7,23 tot 7,66 m TAW. De vloerplaat van de kelderverdieping is ca. 30 cm dik. Dit betekent dat onder de voorziene kelders nog een buffer van 50 cm aanwezig is ten opzichte van het hoogste niveau waarop de C-horizont vastgesteld is.

Er werden verder geen proefsleuven meer gegraven om het risico te vermijden dat grond met verschillende grondcodes met elkaar gemengd raakte. Binnen het onderzoeksgebied werden namelijk zones met vervuilde grond vastgesteld. Ook kon de veiligheid onvoldoende gegarandeerd worden indien de proefsleuven zoals voorzien aangelegd zouden worden. Dit komt door de grote diepte waarop het relevante archeologische niveau zich bevond, de losse bovenliggende puinrijke lagen en het feit dat de dagen voordien zeer veel regen gevallen was.