In oorsprong waarschijnlijk een romaanse 12de-eeuwse kruiskerk van bergsteen; in de loop van de 14de en 15de eeuw werd het koor uitgebouwd en de zijbeuken toegevoegd. Na de beeldenstorm werd de kerk hersteld tot een driebeukige kerk met westtoren en middenkoor. Herstellingswerken aan torennaald en hoektorentje naar ontwerp van architect Heyninckx (Brugge) in 1872. De plattegrond ontvouwt: een voorgeplaatste, vierkante westtoren, een driebeukig schip van zeven traveeën, zijbeuken met rechte sluiting en een koor van een rechte travee en een vijfzijdige sluiting. Bergplaats en sacristie respectievelijk in noordelijke en zuidelijke kooroksel. Veelzijdige doopkapel in de noordelijke oksel van de westtoren.