Bij de vlakdekkende opgravingen ter hoogte van Dullingen 46 in Brasschaat werden in totaal 140 sporen geregistreerd. Het gaat om landbouwsporen, (paal)kuilen en greppels. De grootste densiteit aan sporen kon opgemerkt worden binnen de zone die na het archeologisch vooronderzoek een hoog potentieel werd toegewezen.

Binnen de (paal)kuilen konden drie groepen onderscheiden worden. De eerste groep bestaat uit 96 (paal)kuilen met zeer gelijkaardige omvang en kenmerken. Ze komen allemaal voor volgens een vast patroon op onderlinge afstand van 5 m volgens een noordwest-zuidoost en zuidwest-noordoost georiënteerde as. Tijdens eerder archeologisch onderzoek ten noorden van het huidige onderzoeksgebied werden reeds dergelijke (paal)kuilen aangetroffen. Wanneer de informatie van de verschillende archeologische onderzoeken gecombineerd wordt, blijken de sporen deel uit te maken van een groter geheel dat zo’n 45 m breed en minimaal 140 m lang was. Wanneer luchtfoto’s, historische kaarten en andere beschikbare bronnen worden bestudeerd, blijkt dat de sporen niet in verband gebracht kunnen worden met de prikkeldraadversperring en het loopgravenstelsel uit de Eerste Wereldoorlog die zich respectievelijk ten (noord)oosten en (zuid)westen van het huidige onderzoeksgebied bevonden. Wel kunnen de sporen herkend worden op een luchtfoto uit 1945. De (paal)kuilen van groep 1 zijn dan ook mogelijk gerelateerd aan de Antitankgracht die zich ten noordoosten van het onderzoeksgebied bevindt en die dezelfde oriëntatie heeft als de aangetroffen structuur. Het uitgevoerde onderzoek liet echter niet toe de functie van de kuilen met zekerheid te bepalen. Na het analyseren van verschillende opties houdt de denkpiste stand dat het hier gaat om (tijdelijke) veldversterkingen uit de beginperiode van of tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op basis van de aangetroffen vondsten kunnen deze sporen, of toch minstens de demping ervan, in de late eerste helft of vroege tweede helft van de 20ste eeuw gedateerd worden.

De tweede groep paalkuilen bestaat uit 14 kleine, rechthoekige sporen die op regelmatige afstand van 3,90 m parallel met de noordwest-zuidoost georiënteerde greppel werden aangetroffen. De sporen bevinden zich op korte afstand ten noordoosten van de greppel. Ze begrenzen de structuur gevormd door de (paal)kuilen van groep 1 aangezien dergelijke sporen ten zuidwesten ervan ontbreken. Mogelijk gaat het hier om een erfafbakening al is het niet uitgesloten dat ze deel uitmaken van de veldversterkingen.

De derde groep paalkuilen betreft drie geïsoleerde paalsporen waaraan geen exacte datering toegekend kon worden omwille van het ontbreken van vondsten. Deze lijken geen deel uit te maken van een structuur maar kunnen op basis van hun algemene kenmerken een recente oorsprong worden toegewezen.

Naast (paal)kuilen werden er zes greppels aangetroffen binnen het onderzoeksgebied. Hiervan hebben er vijf een noordwest-zuidoost oriëntatie. Deze zijn gerelateerd aan de afwatering van het terrein. Al deze greppels eindigen ter hoogte van een noordwest-zuidoost georiënteerde greppel die hen oversnijdt en over de volledige opgravingszone kon gevolgd worden. Deze greppel betreft mogelijk een erfafbakening gezien de associatie met de paalkuilen van groep 2. Het is echter, mede op basis van de vondsten en de daaruit volgende datering, zeer goed mogelijk dat ze samen met de (paal)kuilen van groep 1 deel uitmaken van de veldversterkingen uit de Tweede Wereldoorlog. De luchtfoto uit 1945 liet echter niet toe deze interpretatie met zekerheid te bevestigen of weerleggen. Verder werden er (tot nu toe) ook geen bronnen gevonden die hier uitsluitsel bieden.

Uit de oversnijdingen tussen de antropogene sporen kon afgeleid worden dat de (paal)kuilen en greppels een recentere oorsprong hebben dan de vastgestelde landbouwsporen. Hoe oud deze zijn, kon echter niet bepaald worden door het ontbreken van vondsten.