Naar aanleiding van de geplande aanleg van een bufferbekken en de uitbreiding van een serrecomplex heeft BAAC Vlaanderen, in navolging van een proefsleuvenonderzoek waarbij archeologisch relevante sporen werden aangetroffen, een opgraving uitgevoerd.

Tijdens deze opgraving werden sporen uit ten minste drie perioden aangetroffen, namelijk de Romeinse periode, de late tot postmiddeleeuwen en WO I. Uit de Romeinse periode stamt een brandrestengraf, een houtskoolmeiler en vermoedelijk enkele bijkuilen. Zowel de houtskoolmeiler als het graf werden door middel van een 14C-datering in deze tijdspanne gedateerd. Verschillende perceelsgreppels kenden dan weer een datering in de late tot postmiddeleeuwen. Een paar (foutief bomkraters) granaattrechters waren een stille getuige van het oorlogsgeweld van WO I.

De aangetroffen granaattrechters kunnen in verband gebracht worden met ofwel de inname in oktober 1914, ofwel, en meer waarschijnlijk, zijn ze in verband te brengen met het eindoffensief in 1918. Op 14 oktober 1918 bezette het 56ste bataillon Chasseurs à pied de erg nabij gelegen gehuchten Wulfshoek en Biebuyk. Deze twee plaatsen lagen op zo’n 500 m ten noorden van het onderzoeksgebied. Na deze inname zou de groep in twee gesplitst worden, waarbij de linkergroep de omgeving van het kasteel in de Hogestraat moest bevrijden en de rechtergroep zou instaan voor de bevrijding van het dorpsplein. Het lijkt mogelijk dat de rechtergroep dus doorheen of nabij het onderzoeksgebied is gepasseerd. Met andere woorden: het lijkt erg waarschijnlijk dat de (foutief bomkraters) granaattrechters moeten gelinkt worden met de inname van de streek door het 56ste bataljon.