Naar aanleiding van de geplande aanleg van nieuwe riolering en de heraanleg van de wegenis werd een archeologische werfbegeleiding uitgevoerd.

Daarbij werden ter hoogte van de bestaande wegen plaats karrensporen vastgesteld die werden uitgesleten door eeuwenlang gebruik en die bewaard waren gebleven onder de verharde weg. De wegen werden reeds weergegeven op kaarten uit de 18de eeuw en zijn dus minstens 250 jaar in gebruik.
Het uitslijten van deze karrensporen heeft daarnaast in belangrijke mate geleid tot de lokale verstoring van de ondergrond, waardoor oudere sporen mogelijk werden uitgewist. Bij het onderzoek werden onder de karrensporen toch twee oudere sporen aangetroffen. Het gaat met name om een diepe kuil, die laatmiddeleeuws aardewerk bevatte, en een gracht die verder geen vondsten opleverde. De kuil werd mogelijk uitgegraven voor de weg zich op deze locatie bevond.
Er werden ook enkele sporen geattesteerd die jonger of gelijktijdig aan de karrensporen zijn. Zo werden verschillende (sub)recente paalkuilen aangetroffen, enkele plantkuilen en een gracht die parallel aan de weg verliep. Deze sporen werden hoogstwaarschijnlijk uitgegraven naast de weg, die doorheen de eeuwen enkele meters opschoof.
Ten slotte werd centraal binnen de onderzoekszone een bomkrater vastgesteld. Deze krater gaat naar alle waarschijnlijkheid terug op de inslag van een V1 vliegende bom in december 1944. Hierbij werd de boerderij die langs de weg stond vernield en viel minstens één dodelijk slachtoffer te betreuren.