Uit het landschappelijk booronderzoek (2023J176), uitgevoerd binnen het onderzoeksgebied, blijkt dat de bodemopbouw bestaat uit de verlanding van een oude geul of wad tot slikke die finaal met een dik pakket (duin)zand werd afgedekt. Het relevante archeologische niveau voor sporenarcheologie werd net onder de aanwezige ploeglaag aangetroffen. Op basis van het proefsleuvenonderzoek (2023J131) kan gesteld worden dat er binnen het onderzoeksgebied geen relevante grondsporen noch artefacten werden aangetroffen werden en er dus geen overtuigend potentieel tot kenniswinst aanwezig is. Er werd wel een restant van een versterking uit de Eerste Wereldoorlog aangetroffen waarvan het gedeelte dat zich binnen het projectgebied bevond werd geregistreerd en onderzocht.

De opbouw bestond uit veldovenbakstenen met een zwarte sintel met een afmeting van 215x95x70mm. De aangewende mortel was zeer stevig en
betonachtig. De bakstenen werden in een dubbel staand verband gemetst. Met een laag koppen in elkaars verlengde bovenaan afgewisseld met daaronder strekken, al lijkt dit niet overal even consequent doorgevoerd. Langs de noordzijde was de muur proper en glad afgewerkt, langs de zuidzijde was de mortel kwistig aanwezig in een mate dat de negatieve indrukken van de zandzakken duidelijk herkenbaar waren. Deze afwijkende wijze van afwerken doet vermoeden dat deze muur werd opgetrokken als eindpunt van een constructie in zandzakken, mogelijk een opgeworpen wal net ten noorden van en dwars op de Nieuwpoortsesteenweg. De aangetroffen muur was 44cm dik en 1,9m hoog bewaard. De bewaarde
hoogte werd aangetroffen op 6,84m TAW op ca. 0,9m boven het huidige maaiveld. Een andere opvallende afwijking is de kop van de muur aan de oostelijke zijde. In het profiel lijkt het gedeelte boven het maaiveld verder uit te steken dan de onderliggende fundering waarin ook zandzakindrukken te zien zijn die op de kop van de muur werden aangebracht. De context van deze muur blijft onduidelijk, het gaat vermoedelijk om een, restant van, een secundaire structuur als onderdeel van in een grotere infrastructuur. Op de beschikbare luchtfoto van 22/08/1918 bevindt de zone met de muur zich in de schaduw van een boom langs de Nieuwpoortsesteenweg. Verder is vooral de nabijheid van een gebouw net ten westen frappant. Er loopt ook een donkerdere rechte lijn in het verlengde van de muur in oostnoordoostelijke richting. Vermoedelijk betreft het de kopse beschoeiing van een zandzakken wal met een beschermende functie die te linken is aan de Nieuwpoortsesteenweg of de historisch gekende artilleriepositie tijdens de Eerste Wereldoorlog.