Bij deze vondstmelding werden op korte afstand drie structuren gevonden

1. Bakstenen constructie - een latrine uit WO 2? (structuur 1)

De bakstenen constructie heeft een rechthoekige vorm en meet aan de buitenzijde 350 op 130cm. De wanden bestaan uit anderhalve steen, en zijn 32cm dik. De constructie is gebouwd in rode baksteen van 21 x 11 x 5.

Aan de binnenzijde is de structuur gecementeerd. Het is een eerder ruw afgewerkte coating (de bodem is bv. niet vlak), die vermoedelijk als doel had om de constructie waterdicht te maken.

De structuur is 80cm diep bewaard, maar het is niet duidelijk hoe hoog de opstand was: de bovenzijde is afgebroken. De structuur was volledig gevuld met puin, waaronder grote brokken metselwerk - deels in geperforeerde steen. De vulling bevat ook sporadische vondsten, zoals glas, ceramiek, metaal en dierlijk bot.

In het midden van de structuur lag op de bodem, in de lengterichting, een rij bakstenen. De functie hiervan is onduidelijk.

Er zijn geen indicaties van deuren of openingen. In combinatie met de cementering denken we in de richting van een waterhoudende structuur. Voor een citerne lijkt dit te klein, mogelijk gaat het om een latrine. Deze zou in dit geval gekoppeld kunnen worden aan de Tweede Wereldoorlog: deze structuur bevindt zich midden in Stützpunkt Condor, dat de nabijgelegen radarpost Bremse ondersteunde. Het is gekend dat zich hier een grote logistieke eenheid bevond.

De Duitse latrines (Abortanlage) hebben geen vaste vorm, maar zijn effectief meestal rechthoekig.

1. Gecementeerde bezinkput (structuur 2)

Een tweede structuur die aan het licht kwam, is een gecementeerde regenwaterput. Deze put meet aan de buitenzijde 135 op 188cm. De wand is 20cm dik. Het gaat om een bakstenen constructie (20x 10 x 5), die net als de vorige constructie aan de binnenzijde gecementeerd is. De bovenzijde van de bakstenen is vlak afgewerkt met de cementering, en de put was afgedekt met drie betonnen platen. Deze platen meten elk 60 x 120 x 8cm en zijn gewapend. Elke plaat heeft twee metalen handvaten.

De put heeft een diepte van 145cm. Er monden twee ceramieken buizen uit, elk met een diameter van 15cm binnenzijde en 18cm buitenzijde (zgn. grès) . De ene buis komt vanuit het zuiden en lijkt een lichte helling te vertonen in de richting van de put. De andere buis bevindt zich in de noordwestelijke hoek. Hier bevindt zich een kleine compartimentering, die gevormd wordt door een dwarsmuurtje van 10cm breed, die een afgescheiden deel vormt van 42cm breed.

De buis vanuit het zuiden zet hoger aan dan de noordwestelijke buis. Dit maakt duidelijk dat het grootste vak de eigenlijke bezinkput was. In die bezinkput stroomde het zuivere water over het muurtje naar het kleine compartiment, waarna het werd afgevoerd met de tweede buis.

Op de bodem van het grote bezinkvak bevond zich een donker en humeus pakket van ca. 10cm dik. Dit pakket werd bemonsterd in functie van marcoresten (2 zakken) en pollen. Visueel waren er botfragmenten te zien.

Even werd getwijfeld of deze structuur niet eerder te maken heeft met de nabijgelegen watertoren (gebouwd in 1911), maar uit vergelijking blijkt dat deze anders is opgebouwd. Zo is het steenformaat kleiner en werd kalkmortel gebruikt, terwijl de stenen van de bezinkput aansluiten bij het gangbare WO2-formaat, maar vooral ook omdat cementmortel werd gebruikt. Het finale antwoord werd uiteindelijk gevonden in de drie betonnen dekplaten, die inscripties blijken te vertonen:

Eén plaat vermeldt "Mg 25-11-43", de tweede plaat "Mg 25-11-43 Kort..k" (Kortrijk?), de derde plaat "Wenduine".

1. Schuilplaats voertuigen WO 2

De derde structuur is een aarden wal, die werd aangelegd in WO2 om voertuigen te beschermen. De aarden wal is bewaard, maar wordt afgegraven inkader van de bestrijding van rimpelroos. Het reliëf en de aarden wal worden wel hersteld.

De berm meet ongeveer 14 op 12m aan de buitenzijde, is 1,5 tot 2m breed en heeft een actuele hoogte van ca. 50cm. Vermoedelijk was deze berm aanvankelijk veel hoger, omdat het de bedoeling was om de voertuigen te camoufleren en te beschermen tegen eventuele inslagen (zgn. merloen). Dit maakt een hoogte van 2m waarschijnlijk. De binnenruimte van de schuilplaats was hierdoor beperkt tot hooguit 10 op 10m.