Algemeen

Er werden sporen aangetroffen die behoren tot een Romeinse nederzetting, een vierkante greppelstructuur uit de late ijzertijd of Romeinse periode, kleine structuren uit de late ijzertijd, en een kuil met vondstmateriaal uit vermoedelijk de bronstijd. In enkele boomvallen werd aardewerk aangetroffen dat in het middenneolithicum gedateerd kan worden.

Neolithicum

In vier boomvallen werd vuursteenverschraald aardewerk aangetroffen dat in het neolithicum geplaatst kan worden.

Bronstijd

Eén kuil bevatte aardewerk en vuursteenvondsten, op basis waarvan de structuur wellicht in de bronstijd gedateerd kan worden. De kuil had een relatief houtskoolrijke vulling. Deze vulling werd bemonsterd.

IJzertijd

In de buurt van de rechthoekige structuur (cf. infra) zijn enkele paalkuilen aangetroffen. Door de plaatsing is het aannemelijk is dat steeds twee paalsporen bij elkaar horen. Beide gereconstrueerde structuren hebben zo een NW-ZO oriëntatie, die overeenkomt met deze van de rechthoekige structuur. Verder is de lengte van beide structuren gelijkaardig, met name 4.3 meter (gemeten van kern tot kern). In de paalkuilen is geen vondstmateriaal aangetroffen. In het zeefresidu van een bulkmonsters uit één van de paalkuilen werden twee verkoolde fragmenten van een hazelnoot aangetroffen. Deze resten zijn door middel van een 14C-datering gedateerd in de late ijzertijd (356 - 110 BC, 95.4 % waarschijnlijkheid). Tussen het vondstmateriaal is een kleine hoeveelheid handgevormd aardewerk aanwezig dat slechts globaal in de ijzertijd gedateerd kan worden.

Romeins

In het noordelijk deel van de opgraving is een rechthoekige greppelstructuur, dat vermoedelijk als grafmonument kan geïnterpreteerd worden. Het
monument is NO-ZW georiënteerd en meet ca. 11.5 x 10.0 meter. Er is helaas geen bijbehorend graf aangetroffen. De greppel heeft een diepte die varieert tussen 2 cm en 22 cm. De breedte varieert tussen 30 en 50 cm. Ondanks het handmatig,afwerken van de greppel is er maar een kleine hoeveelheid aardewerk aangetroffen. Het gaat in totaal om twee wandscherven, één bodemscherf en vier fragmenten van handgevormd aardewerk. Verder zijn er drie kleine wandscherven van Romeins aardewerk aangetroffen (gewoon reducerend gebakken aardewerk). Op basis van het geringe vondstmateriaal wordt het monument met enige voorzichtigheid in de Romeinse periode geplaatst.

Daarnaast zijn ook bewoningssporen aangetroffen. De sporen behoren waarschijnlijk tot de nederzetting die tijdens fase 1 werd opgegraven. In het zuiden situeerden zich twee structuren. Structuur 1 heeft een kernconstructie bestaande uit vier palen die 3.0 – 3.2 meter uit elkaar staan. In het noorden situeren een drietal extra palen, die mogelijk als uitbouw zijn te interpreteren. In de paalsporen behorende tot de structuur zijn in totaal twee wandscherven en tien fragmenten handgevormd aardewerk aangetroffen. Op basis van een 14Cdatering op een graankorrel wordt de structuur in de Romeinse periode geplaatst (26 - 204 na Chr., 95.4 % waarschijnlijkheid). De structuur kan worden geïnterpreteerd als bijgebouw.

Circa 10 meter ten oosten van deze structuur is een palenrij aangetroffen, bestaande uit vijf paalsporen. Het gaat mogelijk om de kernconstructie van een tweeschepig gebouw. De totale lengte bedraagt circa 7 meter.

In een andere paalkuil uit de Romeinse periode werd een graankorrel uit het zeefresidu gerecupereerd, die leverde een 14C datering op in de Romeinse periode (37 v. Chr. – 126 n. Chr, 95.4 % waarschijnlijkheid.

Nieuwste tijd

Zoals reeds tijdens fase 1 van het archeologisch onderzoek en het proefsleuvenonderzoek werd vastgesteld, bevinden zich binnen het plangebied meerdere inslagkraters die het resultaat zijn van artilleriebeschietingen tijdens het eindoffensief in WO I. In enkele grote inslagkraters werd gedumpte munitie aangetroffen. Naast de inslagkraters is nog slechts één spoor aangetroffen die mogelijk te dateren is in de Eerste Wereldoorlog. Het gaat om een diepe paalkuil.