Over het algemeen is de bodemopbouw onverstoord; het betreft een A - BC horizont. Los van een reeks recente uitgravingen werd één archeologisch relevant bodemspoor aangesneden. Het spoor werd tijdens het veldwerk geïnterpreteerd als een geïsoleerde kuil met afmetingen van 205 cm bij 120 cm in het aanlegvlak. De bewaarde uitgravingsdiepte bedroeg max. 38 cm. In profiel was sprake van een kom- of schaalvormige uitgraving. Tijdens het opgraven van de vulling van de kuil zijn in totaal 19 fragmenten van handgevormd aardewerk aangetroffen. De kenmerken van de assemblage (o.a. een beperkte bijmenging van melkkwartskorrels in de baksels) wijzen op een datering in de (vroege of midden) ijzertijd. Drie wandfragmenten vertonen sporen van (secundaire) verbranding of een overbakken klei. In combinatie met de brokken verbrand sediment in de kuilvulling zou dit kunnen wijzen op een context die is gelinkt aan een veldoven (voor de productie van handgevormd aardewerk). Het zou dan gaan om een activiteit die op enige afstand van de nederzettingskern of woonplaats(en) heeft plaatsgevonden, aangezien hiervan geen bodemsporen zijn aangetroffen.

Tijdens de aanleg van de proefsleuven werden een aantal contextloze, losse vondsten aangetroffen, waaronder:
- LV1: een kling (met gebruikssporen) in vuursteen (datering: neolithicum tot metaaltijden)
- LV2: een kernvernieuwingsafslag (kerntablet) in vuursteen (datering: neolithicum)
- LV3: kleine, verweerde wandfragmenten van handgevormd aardewerk (datering: ijzertijd)
- LV4: fragmenten van melkkwarts(keien) (mogelijk grondstof voor kleiverschraling)
- LV5: brokje hematiet (?), relatief sterk magnetisch
- LV6: bodemfragment van vroeg/volmiddeleeuws, reducerend gebakken aardewerk