In het zuidelijk deel van het poortgebouw, ten zuiden van de poortdoorgang, werd een gekende kelder bij restauratiewerken als archeologische toevalsvondst gemeld. Bij documentatie bleek de kelder ouder dan het huidige gebouw (gebouwd rond 1700), maar erin geïntegreerd door middel van een nieuwe toegang onder de trap naar het eerste verdiep. Het poortgebouw bevindt zich in het oudste deel van het Begijnhof.

De kelder is langwerpig en oost-west georiënteerd, en vertoont een tongewelf. Hij is volledig in rode baksteen gebouwd, behalve een deel van de vloer dat bestaat uit rode aardewerken tegels. De rest van de vloer en de trap zijn ook in baksteen gemaakt. In de zuidwestelijke hoek van de kelder is een bak in baksteen gemetst. De volledige binnenzijde van de kelder, met uitzondering van de vloer en trap, is witgekalkt.

De kelder werd gedeeltelijk bewaard, maar ook gedeeltelijk vernield om een binnenmuur steviger te funderen.

Daarnaast werden onder de afgegraven vloer van het huidige gebouw ook enkele bakstenen funderingen en de aanzet van een boog aangetroffen. De functie en (relatieve) datering hiervan is momenteel niet duidelijk.