Kijkend naar de aangetroffen sporen tijdens het proefsleuvenonderzoek kunnen alle sporen, op 1 ouder greppeltje na, gelinkt worden aan de voormalige aanwezigheid van de Brialmontomwalling. Hoewel dit massieve verdedigingswerk tijdens vele andere archeologische onderzoeken nog relatief goed bewaard blijkt te zijn ondergronds, is dit in het geval van die hier onderzochte zone niet meer het geval. Ter hoogte van de verwachte kazerne met grachtaanzet in het noordelijke deel van het terrein zijn voornamelijk nog uitbraaksporen van het muurwerk teruggevonden. Deze bevonden zich onder recentere nivelleringswerken en ophogingen, direct in de moederbodem. Opvallend in de uitbraaksporen is het slechts sporadisch voorkomen van puin die gelinkt kan worden aan de afgebroken gebouwen. Voor een datering van de uitbraaksporen moet vooral gekeken worden naar historische data aangezien vondstmateriaal uit de sporen ontbreekt. Hieruit blijkt dat deze afbraak gebeurde in de jaren 1950-1960.

Wanneer vervolgens gekeken wordt naar de verwachte sporen van de gracht tussen kazerne en capponière, en de keermuur van de caponnière, blijken hier ondanks diep uitgegraven proefsleuven (tot bijna 3m-mv), opnieuw geen massieve bakstenen structuren meer van bewaard. Enkel een reeks opvullingslagen van de gracht, en latere nivellerings- en ophogingslagen werden in werkput 1 en 3 aangetroffen ter hoogte van deze structuren. In deze lagen werd in werkput 1 S3 een aardewerken bord gevonden waarvan de productie dateert tussen 1930 en 1940. Deze scherpe datering is een goeie aanwijzing voor een datum waarop de gracht ten vroegste werd gedempt. De enige opvallende waarneming bij het onderzoek aan de gracht is een scherpe lijn die de insteek van de gracht markeert in werkput 3 op de locatie waar de kazerne en gracht in elkaar overgaan. De vulling van de gracht ter hoogte van deze locatie is echter nog steeds te linken aan de recentere opvullingen en niet aan de oprichtings-en gebruiksfasen van de Brialmontomwalling.