De vondsten kwamen aan het licht bij renovatiewerken, waarbij de vloer van de woning 35cm werd uitgekofferd in functie van isolatie en het aanbrengen van een waterkering.

In de leefruimte van de woning werd een grote bakstenen waterput gevonden. Deze waterput heeft een buitendiameter van 125cm, is opgebouwd uit stenen van 20 x 9 x 5 en gevoegd met kalkmortel. De wanddikte is één steenlengte breed (20cm). Er zijn geen sporen van verbouwing of fasering te zien, de waterput lijkt in één fase te zijn opgetrokken. De diepte kon niet bepaald worden door de aanwezigheid van water (de waterput was nog in gebruik).

Wat verderop in de leefruimte was een tweede constructie te zien, nl. een spaarboog of gewelf onder de noordelijke gevel van de woning. Daaronder bevond zich een holle ruimte van 60 op 65cm, die langs vier zijden ommuurd was en een diepte had van ca. 20cm. Op de bodem was de aanzet te zien van wat een (ton)gewelf lijkt, opgebouwd uit stenen van 20 x 8 x 4. Vermoedelijk gaat het om een beerkelder. Opmerkelijk is dat deze beerkelder zich lijkt uit te strekken naar het noorden, naar een ander perceel. Navraag bij de buren leerde dat zich daar effectief een beerput bevindt, die nog in gebruik is.

Bij het schoonmaken en evalueren van de structuren werd centraal in de woning een dwarsmuur gevonden, haaks op de straat. Deze muur lijkt onder de actuele noordgevel door te lopen en is opgebouwd uit stenen van 23 x 10 x 4. Aan de noordoostelijke zijde van deze muur (woning-zijde) bevond zich een egale vloer, die opgebouwd was uit onregelmatige tegels (14 cm breed en variërende lengte). Aan de zuidwestelijke kant van de muur was deze vloer afwezig.

Op het Primitief kadaster is te zien dat de actuele woning in de Waalsestraat 29 in oorsprong tot de woning behoorde die op de hoek ligt van de Freren Fonteinstraat en de Waalsestraat. De voorzijde van de woning lag in de Freren Fonteinstraat, terwijl zich aan de achterzijde in de Waalsestraat een koertje bevond. Het lijkt aannemelijk om zowel de waterput als de beerput op deze koer te lokaliseren. In dit licht kan de aangetroffen dwarsmuur als achtergevel geïnterpreteerd worden, waarbij het aangetroffen vloertje tot de woning behoorde.

Op de 19de-eeuwse kadasterkaarten is te zien hoe het koertje geleidelijk aan wordt ingenomen door bebouwing. Vermoedelijk was dit proces al even aan de gang: zowel de beerkelder als de waterput lijken op het Primitief Kadaster al binnen de bebouwing te vallen. Ook het feit dat de beerput zich uitstrekt over twee percelen en dat er een scheidingsmuur bovenop werd gebouwd, is een afspiegeling van een buitenkoer die geleidelijk aan wordt bebouwd. Op basis van deze gegevens dateren waterput en beerput vermoedelijk in de 18de eeuw.