Algemeen

Bij het rooien van een bosje op een onbebouwd perceel in een verkaveling werd een opmerkelijke structuur aangetroffen.

WO II

Het perceel vertoont een opvallend reliëf: het centrale gedeelte torent meer dan twee meter uit boven de straat en de omgevende percelen. Op deze plaats blijkt zich een bakstenen constructie te bevinden, die deels door het duin wordt bedekt.

De binnenruimte meet ongeveer 2,5 op 5 meter, en is ruim 2 meter hoog. De vloer is geplaveid met bakstenen (grotendeels met zand bedekt), het plafond is opgebouwd met metalen liggers waartussen bakstenen in een welving geplaatst zijn (troggewelven). De wanden zijn witgekalkt, er zijn geen sporen te zien van inscripties.

Het vertrek heeft twee schouwvormige ventilatieschachten, die boven de zandige bedekking uit steken. Eén schacht bevindt zich in de noordwand, en geeft verbinding met de binnenruimte via een geperforeerde baksteen. De andere schacht situeert zich aan de westelijke zijde; de aansluiting met de binnenruimte is hier een kleine opening, vermoedelijk is het rooster uitgebroken.

De toegang tot de constructie situeert zich in het zuiden. In de zuidwand zijn een deuropening voorzien en een raamopening met min of meer dezelfde breedte als de deur. Deze toegang wordt geflankeerd/beschermd door twee massieve en afhellende vleugelmuren, zogenaamde scherfmuren. Naast de deur bevindt zich een soort nis, die mogelijk gebruikt werd om zaken te stockeren (wapens?). Tussen de scherfmuren, voor het raam, bevindt zich een soort vierkante en zuilachtige constructie waarvan de functie niet kon achterhaald worden.

Aan de buitenzijde werd het plafond van de constructie afgewerkt met beton. Het afdekkende zandpakket heeft een dikte van maximaal 1 tot 1,5 meter (de ventilatieschachten steken steeds boven het zand uit). Wellicht werd dit zandpakket doelbewust aangebracht om de constructie te camoufleren.

Uit een onderzoek van historische bronnen blijkt het te gaan om een Duitse militaire schuilplaats uit de Tweede Wereldoorlog, die gebouwd werd in het voorjaar van 1943. De bouw kadert in de installatie van het Widerstandsnest Radetzky, een verdedigingsstructuur die een onderdeel vormde van de Atlantikwall. Uit de bronnen blijkt dat er in dit Widerstandsnest niet alleen een compagnie van 180 soldaten was ingekwartierd, maar dat er begin 1943 ook een bataljonshoofdkwartier werd ondergebracht. Vermoedelijk was de compagnie gehuisvest in het Home Pecher, 200m ten zuiden van de toevalvondst, en werd het bataljonshoofdkwartier geïnstalleerd in de Villa Chez Nous, direct ten zuiden van de onderzochte structuur.

Uit luchtfoto’s blijkt dat de onderzochte structuur deel uitmaakte van een groep van drie gelijkaardige schuilplaatsen, die alle rondom Villa Chez Nous waren opgetrokken en verbonden waren met loopgraven. De andere twee structuren werden gesloopt bij de aanleg van de verkaveling in de jaren ’70. Rond Home Pecher werden wel nog enkele relicten gevonden die toegeschreven kunnen worden aan WN Radetzky, waaronder een gebouwtje dat zeer gelijkaardig is aan de onderzochte constructie in de Willem Elsschotlaan.