Algemeen

In totaal werden 50 kuilen geregistreerd, 15 paalsporen, 3 extractiekuilen, 2 grachten, 5 muurresten en 6 waterputten. De datering van deze sporen is gebaseerd op een combinatie van twee factoren, namelijk de mate van uitloging en de vulling ervan en de fragmenten aardewerk gevonden tijdens de aanleg van het vlak of de coupes van de sporen. Een waterput werd door het gebrek aan vondsten niet gedateerd.

Uit de volle middeleeuwen-nieuwe tijd werd er dierlijk bot aangetroffen. Aan de hand van een visueel onderzoek werd geconcludeerd dat het hier over slachtafval gaat. Binnen de aangetroffen dierlijk bot-assemblages werden er vier verschillende tafonomische groepen aangetroffen.

Volle middeleeuwen

Een aantal kuilen werd in de oostelijke helft van de site aangetroffen en op basis van hun vulling (kleur, vorm en uitloging), hun vondstmateriaal en/of natuurwetenschappelijk onderzoek in de volle middeleeuwen geplaatst. Zo werd er aardewerk, leem, houtskool, baksteenbrokjes aangetroffen. Een van de kuilen werd aan de hand van een radiokoolstofdatering in dezelfde periode gedateerd. Aan de oostzijde van de site werden de segmenten van twee grachten aangetroffen. In deze grachten zien we dezelfde vondsten als in de kuilen. Ter hoogte van de gracht werden 3 paalsporen aangetroffen. In de vulling van deze drie paalsporen werd geen materiaal gevonden. Op basis van de stratigrafie, hun beschrijving en hun plaatsing aan de rand van gracht zijn deze drie paalsporen wellicht te plaatsen in de volle middeleeuwen. Een van de grachten werd ook onderworpen aan een micromorfologisch onderzoek. Binnen de sequentie werden drie verschillende accumulatiefasen van de gracht geobserveerd. De onderste opvullingspakketten van de gracht toonden sporen van antropogene activiteit zoals restanten van een primitief constructietype (daub), de aanwezigheid van dieren met restanten van amorf organisch materiaal (mogelijk gerelateerd aan uitwerpselen) en een accumulatie met een grotere hoeveelheid antropogeen materiaal zoals houtskool en verbrande botfragmenten. Dit suggereert dat aanliggende gronden antropogeen verrijkt werden voor landbouwdoeleinden.

Late middeleeuwen

Uit de late middeleeuwen werd er een waterput, aanlegkuil en enkele kuilen aangetroffen. De waterput lag juist buiten het onderzoeksgebied waardoor enkel de aanlegkuil onderzocht kon worden. De vulling van de aanlegkuil bevatte leem, baksteenbrokjes en houtskool. Ook werd aardewerk, daterend uit de 15de-16de eeuw, aangetroffen wat zorgt voor de datering van deze waterput en aanlegkuil. Ook enkele andere kuilen kennen deze vulling en dus ook dezelfde datering. Een van de kuilen werd onderzocht aan de hand van een radiokoolstofdatering en werd gedateerd in de 13de eeuw.

Nieuwe tijd

Uit de nieuwe tijd werden er afval -en extractiekuilen, twee waterputten, oven, leemlagen, ophogingslagen aangetroffen. Er werden veel vondsten aangetroffen. Deze vondsten bevatten een diversiteit aan aardewerk: fragmenten van steengoed uit Westerwald, rood aardewerk zonder glazuur, rood met slibversiering alsmede een stuk van een 'Hollands witje'. Dit maakte het mogelijk om deze context te dateren tussen de 17de- 18de eeuw. De 2 bakstenen waterputten hadden een ronde vorm en eentje kon op basis van het baksteenformaat in de 16de eeuw gedateerd worden. In de vulling werd puin, steengoed en aardewerk aangetroffen. De andere waterput werd aan de hand van het baksteenformaat in de 17de eeuw gedateerd. De aanwezigheid van kleipijpen met een trechtervormige kop suggereren echter een datering tot de 18de eeuw.

Een laag van verbrande leem werd op het eerste archeologische vlak aangetroffen en staat in verbinding met een oven. De oven was oost/west georiënteerd met een lengte van 2,50m en een breedte van 1,20m en werd met baksteenbrokken en zandmortel (met kalkstippen) gemetst. Binnen de baksteenstructuur van de oven werd een donkerbruinig grijs en puinig dumpingspakket geobserveerd met een hoge concentratie aan baksteenbrokken, mortelbrokjes en aardewerkfragmenten. De aardewerkcontext omvat rode fragmenten met lood en koperglazuur, Steengoed uit Rijnland, majolica, faience en verschillende kleipijpen. Het materiaal is representatief voor het tafelgerei tijdens de 17de en 18de eeuw. Meerdere ophogingspakketten behoren tot de Nieuwe tijd op basis van hun aardewerkensemble dat wordt gekenmerkt door grijs gedraaid aardewerk, rood aardewerk met glazuur, steengoed en majolica.

Nieuwste tijd

Recente sporen zoals 2 waterputten en een muurfragment werden gedateerd in de 18de-19de eeuw aan de hand van het bouwmateriaal en het aardewerk.