Er werden zeven proefputten aangelegd waaruit bleek dat de bodemopbouw uit verschillende antropogene ophogingslagen van ca.
2 tot 3 m dik onmiddellijk op de moederbodem rustten. Deze lagen werden in verband gebracht met de verschillende afbraak- en ophogingsfasen binnen het terrein en zijn vermoedelijk te dateren vanaf de late middeleeuwen tot in de nieuwste tijd. In een aantal werkputten werd het natuurlijk substraat bereikt. Het ging steeds om de moederbodem, nergens werden bodemvormingsprocessen in de vorm van een E- en/of B-horizont aangetroffen. Over het algemeen werden twee relevant archeologische niveaus geregistreerd: één ter hoogte van de laatmiddeleeuwse ophoogpakketten en één ter hoogte van de moederbodem. Er werden structuren in de vorm van bakstenen muren en vloeren en kuilen
met laatmiddeleeuws materiaal aangetroffen. Oudere pré-middeleeuwse sporen en/of vondsten werden niet gedaan.
Het gravend onderzoek toonde aan dat op het terrein een waardevolle en goed bewaarde archeologische site aanwezig is.

Vermoedelijk zijn de aangetroffen resten te relateren aan 17de-, 18de- of 19de-eeuwse bebouwing of aan de oprichting van het Onze-Lieve-Vrouw gasthuis in de 19de eeuw. Ter hoogte van werkput 4 werd zoals verwacht de overwelfde Heergrachtvliet aangesneden. Resten van de Blokpoort, ambachtelijke activiteiten of het Keizershof zijn momenteel niet aangetroffen. Het is mogelijk dat zij zich nog tussen de aangelegde werkputten situeren.