Algemeen

Tijdens het onderzoek zijn in totaal 53 spoornummers uitgedeeld waarbij in totaal 169 sporen en/of lagen onderscheiden zijn. Hiervan zijn 17 spoornummers geïnterpreteerd als onderdeel van cultuurlagen, ophogingslagen en relatief recente verstoringen. Van 2 spoornummers is niet geheel duidelijk of het nog een kuilvulling of een ophogingslaag betreft. De 34 overige spoornummers hebben hoofdzakelijk betrekking op muurwerk en kuilen die een periode bestrijken vanaf het einde van de nieuwe tijd tot in de 20ste eeuw. Van oudere bewoningsresten zijn geen aanwijzingen gevonden. In de aangetroffen sporen en lagen is wel een relatieve stratigrafie te onderscheiden. Tijdens het onderzoek zijn 36 vondstnummers uitgedeeld voor ruim 1100 verzamelde vondsten. Behalve enkele fragmenten leisteen, schelpen, glas en bouwkeramisch bouwmateriaal bestaat het overgrote deel van de geselecteerde vondsten uit keramiek. Het overgrote deel is bemonsterd uit de keramiekrijke vondstlagen uit de grote kuilen. Alle vondsten dateren uit de periode nieuwe tijd t/m nieuwste tijd.

Nieuwe tijd

Onder het humeuze dek wordt een groot deel van het onderzoeksgebied gekenmerkt door grote kuilen. Duidelijke sporen die in verband staan met de historische bebouwing langs de Lepelstraat zijn in het onderzoeksgebied echter niet aangetroffen. Mogelijk bevinden ze zich meer noordelijk, direct langs de Lepelstraat. In het noordelijk deel van het projectgebied is een quasi rechthoekige kuil aangetroffen. De kuil blijkt zowel aan de west- als zuidzijde lichtjes oversneden door enkele grotere en latere kuilen (nieuwe tijd-nieuwste tijd). Het feit dat deze kuil “gemeden” werd impliceert dat de ligging nog herkenbaar of geweten was. Hoewel diagnostisch materiaal ontbreekt kan de ingraving globaal gedateerd worden op het einde van de nieuwe tijd hoewel het begin van de nieuwste tijd niet geheel uitgesloten kan worden. De functie van de kuil blijft onbekend. Gezien de ligging parallel aan de Lepelstraat en de grotere hoeveelheden aan bouwmateriaal, wordt niet uitgesloten de kuil nog in verband staat met de historische bebouwing langs deze weg.

Nieuwe tijd-nieuwste tijd

Het zuidelijke en westelijke deel van het onderzoeksgebied wordt gekenmerkt door jongere en grotere ingravingen. Het kan hier gaan om 2 of 3 separate kuilen die elkaar oversnijden maar ook de interpretatie van één zeer grote kuil vanuit het oosten richting westen werd opgevuld, is niet uitgesloten. De functie van deze grote kuil(en) is onbekend. Gezien de grote omvang en de overwegende opvulling met relatief “schoon” C-materiaal lijken de ingravingen niet direct in relatie te staan met de historische bebouwing. Mogelijk betreft het kuilen waarbij een bepaalde, dieper gelegen grondstof gewonnen werd en het resterende materiaal terug gestort. Dergelijke grondstoffenkuilen waarbij ook nog eens de humus houdende bovenlaag separaat gescheiden en terug gestort wordt is niet zo uitzonderlijk. Opmerkelijk is bovendien de aanwezigheid van enkele zeer keramiekrijke lagen. Een groot deel van het aardewerk wordt hier gekenmerkt door fabricagefouten. Meer duidelijke aanwijzingen van het fabricageproces zijn keramische proenen en fragmenten leisteen met restanten aardewerk en glazuur. Het lijkt er bijgevolg op dat in de omgeving productie van aardewerk plaats vond. Of de grote kuilen rechtstreeks verband houden met het fabricageproces is onbekend. Kleirijke lagen zijn tijdens huidig onderzoek niet vastgesteld maar zijn mogelijk op een dieper niveau aanwezig. Het aangetroffen aardewerk in de kuilen kan typologisch gedateerd worden in de periode 18de- 19de eeuw. Het graven van dergelijke grootschalige ingravingen vergt echter enige ruimte. Aangezien de opvulling tot stand gekomen is in grofweg het tweede kwart van de 19de eeuw, lijken de kuilen globaal gegraven te zijn in de periode 1775-1850. Opmerkelijk is dat in 1885 verder westwaarts in de Lepelstraat een pottenbakker aanwezig was.

Nieuwste tijd

Omstreeks het midden van de 19de eeuw onderging de omgeving van het projectgebied grondige wijzigingen ten gevolge van grootschalige urbanistische ingrepen in de stationsomgeving. De Statiestraat (nu Bondgenotenlaan) werd aangelegd en al spoedig kwam bebouwing langs deze laan. De Bondgenotenlaan was nabij het projectgebied al vanaf 1869 bebouwd. Zeker vanaf het begin van de 20ste eeuw is ook terug bebouwing langs de Lepelstraat aanwezig. In het projectgebied beginnen zich vanaf de 2de helft 19de of begin 20ste eeuw ook diverse veranderingen voor te doen. Zo is er een“walvormig” ophogingspakket tot stand gekomen en de oostelijke en westelijke tuinmuur zijn gefundeerd tot op de basis van het humeuze dek. De precieze datering van deze muren is onbekend hoewel de oostelijke tuinmuur al zeker in het begin van de 20ste eeuw aanwezig was. Het is ook niet geheel duidelijk of ze al tot stand kwamen voor of na het aanbrengen van de ophoging. De noordelijke tuinmuur (20ste eeuw) is gefundeerd bovenop of zeer licht in het humeuze pakket. Deze muur staat waarschijnlijk ook in verband met de bouw van een pand aan de Lepelstraat in 1903. Hiernaast werden er nog muren aangetroffen die toebehoorden aan deze bebouwing.