Algemeen

Het projectgebied ligt op de flank van een heuvelrug tussen de Herendaalbeek en de Rozemarijnbeek. De opgravingszone situeert zich aan de oostelijke rand van de heuveltop. Tijdens het onderzoek werden in totaal dertien paalkuilen geregistreerd. Twaalf van deze sporen behoren tot één gebouwstructuur. Centraal binnen de opgravingszone bevond zich een recente verstoring met hierlangs een paalkuil. Laatstgenoemd spoor beschikte over een donkergrijze homogene vulling. Na het couperen bleek dit spoor van recente oorsprong te zijn. Hiernaast werden ook enkele natuurlijke sporen - waaronder minimaal drie boomvallen - geregistreerd.

Ijzertijd

Binnen de opgravingszone werd één gebouwplattegrond aangetroffen. De aangetroffen gebouwstructuur kent een NW-ZO oriëntering, bestaat uit 12 paalkuilen en is tweebeukig. De plattegrond is rechthoekig en meet 6,3 bij 3,2 m. De palen beschikken over een vrij homogene vulling en vage aflijning en zijn weinig gebioturbeerd. Ze kennen een matig tot goede bewaring (10-20 cm). Tijdens het couperen van de sporen werden geen lagen maar enkel tekenen van bodemvorming waargenomen.
In totaal werden vier paalkuilen bemonsterd (sporen 2, 4, 6 & 9). Op basis van de uitgevoerde koolstofdateringen kan de gebouwplattegrond in de middenijzertijd (450-250 v. Chr.) of het begin van de late ijzertijd (250-57 v. Chr.) gedateerd worden.
Tijdens de aanleg van het vlak of de afwerking van de paalkuilen werd geen vondstmateriaal aangetroffen. Mogelijk is dit deels te wijten aan het feit dat de opgravingszone onderhevig is geweest aan erosie. Uit een boomval die zich net ten noordwesten van de structuur situeert, werden wel enkele fragmenten handgevormd aardewerk met zeer zacht baksel gerecupereerd. Dit lijkt voor de plattegrond eveneens een datering in de ijzertijd te suggereren.

Alle stalen (M1-4) werden archeobotanisch gewaardeerd. De stalen (behalve M4) bevatten verschillende soorten cultuurgewassen (granen) en akkeronkruiden.