Algemeen

De gaafheid van de vindplaats was relatief goed. Sporen waren nog goed herkenbaar en leesbaar. Vastgestelde, relatief recente verstoringen beperkten zich meestal tot het bovenste deel van het plaggendek. Het centrale, van nature hoogst gelegen deel van de werkput leek in het verleden wel meer afgetopt. Hierdoor konden ondiep ingegraven kuilen nog slecht bewaard of zelfs volledig verdwenen zijn. Het weinige aangetroffen aardewerk was in goede staat maar sterk gefragmenteerd.

Volle middeleeuwen

De meeste paalkuilen behoorden vermoedelijk tot een erf uit de volle middeleeuwen-begin late middeleeuwen (circa 1150-1250). Dergelijke erven bestonden over het algemeen uit een hoofdgebouw, één of meerdere bijgebouwen en een waterput. Uit de cluster kuilen kon geen eenduidige structuur gereconstrueerd worden hoewel paalkuilen van een zuidwest-noordoost georiënteerd bijgebouw(en) aanwezig waren. Gezien de concentratie van kuilen was wel duidelijk dat deze zich in zuidelijke richting voortzetten.

Late middeleeuwen

Diverse greppels met een zuidwest-noordoost oriëntatie en een onderlinge afstand van 9 à 10 m waren onderling verbonden door kleinere greppels. Ze behoorden tot eenzelfde systeem uit de late middeleeuwen waarbij het water werd afgewaterd richting de natuurlijke laagte. Ook een grote kuil op de kruising van twee greppels kon tot deze structuur worden gerekend. De greppels houden mogelijk verband met agrarische of tuinbouwwerkzaamheden in de late middeleeuwen.

Nieuwe tijd

In de uiterste oosthoek van de werkput bevond zich een grotere greppel die deel uitmaakte van een lange bochtige noord-zuid georiënteerde greppel in de laagte. Pas in de nieuwste tijd werd deze greppel gedempt. In de nieuwe tijd was ze ook al aanwezig en een middeleeuwse oorsprong is allesbehalve uitgesloten. Nabij deze greppel in de laagte bevond zich een smaller zuidwest-noordoost georiënteerd greppeltje uit de nieuwe tijd of nieuwste tijd.