Bij graafwerken voor de bouw van een meersgezinswoning werden archeologische sporen waargenomen en als toevalsvondst gemeld. De bedreigde zone werd vervolgens opgegraven. Daarbij werden werden resten aangetroffen uit de metaaltijden, die te verbinden zijn met de eerder onderzochte aangrenzende zone in het noordoosten. In de aanwezige paalsporen konden twee vierpalige structuren herkend worden, die werden geïnterpreteerd als spiekers of mogelijk als dodenhuisjes. Duidelijke funeraire structuren zijn niet vastgesteld, wat aangeeft dat de grens van de begraafplaats uit de metaaltijden hier werd bereikt. In de sporen werden geen vondsten aangetroffen.

Andere aangetroffen resten omvatten enkele greppels uit de middeleeuwen, die eveneens blijken door te lopen naar de eerder onderzochte zone. In de late middeleeuwen of de nieuwe tijd ondergaat de percelering op het terrein wijzigingen en wordt een nieuwe gracht aangelegd. Die heeft een totaal andere oriëntatie dan de oudere greppels. Uit deze periode dateren verder ook enkele kuilen. In een van de grachten werd een fragment baksteen gevonden en in een kuil een fragment steengoed en een fragment rood aardewerk aan. Verder werden geen vondsten aangetroffen.

De bouw en sloop van 20ste-eeuwse bebouwing blijkt plaatselijk een negatieve impact op het aanwezige bodemarchief gehad te hebben. Desondanks bleek duidelijk dat de densiteit aan oudere sporen op het terrein naar het zuidwesten toe sterk afneemt, waardoor we ter hoogte van de onderzochte zone de begrenzing van de vindplaats vastgesteld lijken te hebben.